Vücudunuzun yakıtı azaldığında ilk olarak karaciğerde ve kaslarda glikojen denilen şeker polimerlerini, depolanan enerji için birincil stoğunu çeker. Bundan kısa bir süre sonra yağ yakmaya başlar ve oruç tutma yoluyla yoksunluk daha uzun süre devam ederse, vücudunuz sırayla enerji için gerekli olmayan proteinleri parçalamaya başlayabilir.
İlk Aşama
Vücudunuz yanabilir ilk 18 ila 24 saatlik açlık süresince karaciğerinizde depolanan glikojen. Glikojen depoları azaldıkça, vücudunuz enerji için yağa, karaciğerinize ve kaslarınıza enerji sağlamak için yağ moleküllerini parçalayacaktır. Sonuçta ortaya çıkan yağ asitleri kan-beyin bariyerini geçemez, böylece karaciğeriniz bazı yağ asitlerini beyniniz için yakıt görevi gören keton gövdeleri adı verilen bileşiklere dönüştürür.
Uzun Süreli Oruç
Protein Vücudunuz için mevcut en son depolanan enerji kaynağı ve dolayısıyla son çare yakıtı. Sıradan şartlar altında, proteinlerin sentezlenme hızı, bozundukları hıza eşittir. Aksine, uzun süren oruç sırasında, karaciğeriniz proteinleri alır, onları amino asitlere ayırır ve sonra amin gruplarını uzaklaştırır ve proseste üre oluşturur. Protein yıkımı ile üretilen diğer bileşikler, beyin ve diğer dokular için glikoz yapmak üzere sitrik asit döngüsüne beslenirken üre salgılanır.
Efektler
Karaciğeriniz uzun süreli etkilerine cevap vermeye başlar gerekli olmayan proteinleri parçalayarak oruç tutmak. Oruç erken aşamalarında, protein de metabolize olmasına rağmen, yağ birincil yakıt kaynağıdır. Sadece yağ rezervleri tükendiğinde, vücut esansiyel proteinleri karaciğer ve kalp kası dokusundan yamyamlaştırmaya başlar; Bu noktada, devam oruç kalp durması ile ölümle sona erebilir. Bununla birlikte, oruç tutmanın daha kısa sürelerinde, esansiyel proteinler etkilenmeden kalır ve yakıt için kullanılmaz. İlk altı ila 24 saat boyunca, glikojen birincil enerji kaynağıdır. Önümüzdeki sekiz gün boyunca, yağ birincil yakıt haline gelir ve protein metabolizması oranı da artar. Protein, yağ ile temsil edilen çok daha büyük kısmın aksine, vücudun depolanan enerjisinin yaklaşık yüzde 15'ini oluşturur. Protein parçalanması artan üre üretimi ile işaretlendiğinden, azot atılım seviyeleri, proteinlerin metabolize edilme hızının bir göstergesi olarak işlev görebilir.