Brad J. Bushman ve L. Rowell Huesmann tarafından Pediatri Arşivi'nde yayınlanan 2006 tarihli bir araştırmaya göre, başkalarının saldırgan bir davranış sergileyen çocukların hemen aynı saldırgan davranışı sergileme olasılığı daha yüksektir. & Sons; Ergen Tıbbı. Bu tepki, aşırı uyarılma nedeniyle veya yoğun duyguların provokasyona atfedilmesi nedeniyle ortaya çıkabilir. Televizyon ve filmlerin aksine, kitaplar okuyucuyu şiddetli hikayeye aktif bir katılımcı olarak bağlarlar çünkü okuyucunun hayal gücünü kullanması gerekir.
Saldırganlık
Şiddet içeren medyaya maruz kalmak saldırgan davranışlara ve saldırgan düşüncelere yol açabilir. 2006 Bushman ve Huesmann çalışması. Bir çalışmada çocuklar, bir çocuğun başka bir çocuğa olumsuz bir olay yapmasına neden olduğu ancak zarar veren kişinin amacı belirsiz olduğu çok şiddetli çizgi roman hikayeleri okuyor. Bu çocuklar, hafif şiddet içeren hikayeler okuyan çocuklara göre zarar verenlere karşı misilleme önerdiler, Steven J. Kirsh ve Paul V. Olczak tarafından Medya Psikolojisinde yayınlanan 2000 tarihli bir çalışmayı buldular.
Öfke
2006 Bushman ve Huesmann Çalışma, öfke ve uyarılma düzeylerinin şiddet içeren malzemelere cevaben de arttığını tespit etti. 2000 Kirsh ve Olczak çalışmasında, şiddet içeren çizgi roman okuyan erkekler, düşmanca bir önyargı ya da zarar verenin güdülerine ilişkin olumsuz inançlarla tepki verdiler.
Davranışlara Yardım
Şiddet içeren medya, izleyenlerde düşüşe neden olabilir 2006 Bushman ve Huesmann çalışmasına göre yardım etme davranışı. Şiddetli medya, Brad J. Bushman ve Psikolojik Bilimler Alanında Craig A. Anderson tarafından yayınlanan bir 2009 çalışmasına göre, insanların acı çekmesine ve başkalarının acı çekmesine neden olabilir.