Yiyeceklerin birçok genel bileşeni vardır. Makrobesinler, her biri alt kategorilere sahip olan karbonhidratları, proteinleri ve yağları içerir. Mikro besinler vitamin, mineral ve az miktarda ihtiyaç duyulan diğer kimyasalları içerir. Besinler tipik olarak büyük kimyasal bileşiklerde birbirine bağlanır. Bu büyük moleküller sindirim sistemi tarafından absorbe edilecek daha küçük birimlere bölünmelidir. Ağız boşluğu, mide ve bağırsaklar - pankreas gibi diğer organlarla birlikte - besinleri parçalamak ve emmek için tasarlanmıştır. Emiliminden sonra, vücudun hücreleri besin maddelerini kullanabilirler.
Oral Kavite
Yiyeceklerin kullanılabilir besin maddelerine parçalanması işlemi oral kavitede başlar. Dil, dudaklar ve yanaklar yiyecekleri ağız içinde hareket ettirerek dişlere maruz bırakır. Dişler ezilir ve yiyeceği öğütür. Tükürük, yiyeceği nemlendirir ve uzun dallı karbonhidrat molekülleri arasındaki bağları parçalayan tükürük amilaz gibi enzimlere maruz kalır. Tükürük ayrıca çiğnenmiş yiyeceğin birbirine yapışmasını ve bolus oluşturmasını sağlar.
Mide
Mide hidroklorik asit içerir. Bu birçok bakteri öldürür ve ayrıca midedeki enzimlerin çalışmasına yardımcı olur. Pepsin gibi mide enzimleri, proteini amino asitlere parçalamaktadır. Diğer molekül tipleri, ince bağırsaklara ulaşana kadar protein kadar ayrıntılı bir şekilde sindirilmez. Midede sindirimin ardından gıda, pilor boyunca ince bağırsağa doğru hareket eder.
Bağırsaklar
Karaciğer safra salgılar ve pankreas sindirim enzimlerini duodenum adı verilen ince bağırsağın ilk kısmına bırakır. Oniki parmak bağırsağının da kendi enzimleri vardır. Safra, yağları eritmeye ve mide asidini nötralize etmeye yardımcı olur. Enzimler, kalan proteini amino asitlere, karbonhidratları ve yağları ise ayrı ayrı moleküllere böler. Daha sonra, bağırsak hücreleri besin maddelerini emer ve onları karaciğer tarafından işlendikleri kan akışına geçirir.
Hücresel Metabolizma
Vücutta bir kez yağ, karbonhidrat ve amino asit olabilir. iskelet kası ve karaciğer gibi dokular tarafından depolanır. Alternatif olarak, adenosin trifosfat veya ATP gibi hücrenin enerji taşıyan moleküllerini oluşturmak için hücreler tarafından biyokimyasal olarak parçalanabilirler.