Solunumunuz ve kalp atışınız, kalp krizinden kan enfeksiyonlarına ve kazalara kadar çeşitli nedenlerle durdurabilir. Ancak ölüm, sonuç olmak zorunda değildir. CPR olarak bilinen Kardiyopulmoner resüsitasyon, hayatta kalma şansınızı arttırmaya yardımcı olmak için geliştirilmiştir.
Kardiyopulmoner resüsitasyon veya CPR, temel olarak bir kişinin soluma veya kalbini elle sıkıştırarak yeniden başlatmaya çalıştığınız bir işlemdir kişinin göğsüne girmesi ve kişinin ağzına solumak suretiyle akciğerlere hava girmesi.
İşlemin soluma kısmı ağızdan ağıza resüsitasyon, solunum soluma veya havalandırma olarak bilinir. Amerikan Kalp Birliği veya AHA, Kızılhaç, yerel yönetimler, okullar ve toplum merkezlerinin tümü CPR eğitimi veriyor.
Standart CPR hem ağızdan ağıza resüsitasyon hem de göğüs kompresyonunu içeriyor. Washington Üniversitesi Tıp Fakültesi, ağızdan ağıza mağdurun ciğerlerine oksijen sağladığını söylüyor. Nefes kesici olsanız bile nefesiniz hala yüzde 16 oksijen olacaktır.
Sıkıştırma, kanın tüm vücutta dolaşımını sağlamaya çalışır. Bir kişinin kalbi durmuşsa, birileri sıkıştırma CPR'si yapmadıkça kanı pompalayacak ve hareketini sürdürecek hiçbir şey yoktur.
Dr. "Circulation" dergisinde yayımlanan 2007 tarihli bir makalede yazan Gordon A. Ewy, kalbi durmuş birine kan dolaşımının “göğüs kompresyonlarında herhangi bir kesinti, nefes almak için bile olsa hayatta kalma şansını azaltacağı” şeklinde uyarıyor.
Tarihçe
AHA, resüsitasyon prosedürü için ilk resmi desteğin, Paris Bilim Akademisi'nin boğulan kurbanları canlandırmak için ağızdan ağıza resüsitasyon yapılmasını savunduğu 1740 yılında Fransa'da gerçekleştiğini bildirdi.
İlk başarılı kaydedilmiş göğüs kompresyonu 1903'e kadar gerçekleşmemiş olmasına rağmen, ilk önce 1891'de göğüs sıkıştırma belgelenmiştir. Modern CPR 1960'da ortaya çıkmıştır. 2008'de, AHA yalnızca sıkıştırma CPR'sinin olabileceği gibi ek yönergeler yayınlamıştır. kalpleri birleşik nefes alma ve basma olarak durduran bir yetişkinde etkilidir.
"The Los Angeles Times" 2008 yılında, yetişkinler için yeni kurallara rağmen, standart CPR'nin çocuklar üzerinde kullanıldığında daha etkili olduğunu bildirdi.
Significanc e
AHA, hiçbir merkezi kuruluşun CPR'nin başarılarını ve başarısızlıklarını takip etmediğini, dolayısıyla CPR'nin ne kadar yararlı olabileceğini gösteren resmi bir istatistik bulunmadığını not eder. AHA, bir kişinin çöküşünden beş dakika sonra, profesyonel bakım ile birlikte yapılan CPR'nin hayatta kalma oranlarını yüzde 50'ye kadar artırabileceğini söylüyor. Ayrıca sağlık görevlilerinin gelmesini beklerken “zaman alabilir”.
Sıkıştırma CPR, kişinin göğsünde kemik kırılma riski taşıyor, ancak Washington Üniversitesi Tıp Fakültesi'nin dediği gibi “ ölmekten daha çok kırık bir kaburga var. ”
Bystander Reluctance
Birisi çökerse ve CPR'ye ihtiyaç duyuyorsa, sağlık görevlileri gelene kadar bu kişinin dışarı çıkmasına yardımcı olmak için bölgedeki izleyicilere kalmıştır. Bununla ilgili bir sorun, ne yapacaklarını bilmeyen diğer kişilerin yanında, isteksizliğin isteksizliğidir. Ne yapacaklarını biliyor olabilirler, ancak genellikle ağızdan ağıza resüsitasyon nedeniyle bunu yapmaya istekli değillerdir. Bir hastalığa yakalanmaktan korkabilirler veya fikrinden sadece rahatsızlık duyabilirler.
2007'de "Hastane Öncesi ve Afet Tıbbı" nda yayınlanan 2007 tarihli bir makale, Şiddetli Akut Solunum Sendromu veya SARS’in Hong Kong'da CPR yapmak isteyen insanlar. Araştırmacılar, bir yabancıya kurtarma solunumu da dahil olmak üzere standart CPR yapacak insanların yüzdesinin SARS öncesi yüzde 61.3'ten SARS sonrası yüzde 28.9'a, SARS sonrası yüzde 28.9'a düştüğünü tespit ettiler.
Sıkıştırma CPR, Yüzde 83,6 ile yüzde 77,4 arasında. Kentucky Üniversitesi, yalnızca sıkıştırma CPR'sinin onaylandığını ve CPR gerçekleştiren daha fazla sayıda karşı tarafa çevrileceğini düşünüyor.
, , ] ]