Bir malzeme plastik deformasyona uğradıkça kesit alanı azalır ve bu da yükün daha küçük bir alana dağılmasına neden olur. Bu, başlangıçtaki daha büyük kesit alanına dayanan nominal gerilime kıyasla daha yüksek bir gerçek gerilimle sonuçlanır.
Gerçek gerilme ile nominal gerilme arasındaki ilişki, mühendislik gerinimi ve gerçek gerinim kavramı aracılığıyla anlaşılabilir. Mühendislik gerinimi uzunluktaki değişimin orijinal uzunluğa bölümü olarak tanımlanırken, gerçek gerinim malzemenin anlık uzunluğuna göre uzunluktaki gerçek değişimi dikkate alır.
Gerçek gerilim, deformasyon nedeniyle alandaki azalmayı hesaba katan yükün gerçek kesit alanına bölünmesiyle tanımlanır. Ancak nominal gerilim, yükün deformasyon süreci boyunca sabit kalan orijinal kesit alanına bölünmesiyle hesaplanır.
Malzeme deformasyona uğradıkça gerçek gerinim, mühendislik gerinimine kıyasla daha hızlı artar. Bunun nedeni, gerçek gerinimin gerçek deformasyonu dikkate alması, mühendislik geriniminin ise orijinal uzunluğa dayanmasıdır.
Malzeme daha büyük plastik deformasyona maruz kaldıkça, gerçek gerilim ile nominal gerilim arasındaki fark daha da belirgin hale gelir. Deformasyonun ilk aşamalarında fark küçük olabilir, ancak malzeme deforme olmaya devam ettikçe gerçek gerilim, nominal gerilimden giderek daha fazla sapar.
Bu nedenle gerçek gerilim, kesit alanındaki azalma ve gerçek gerinim dikkate alınarak, plastik deformasyon sırasında malzemenin yaşadığı gerçek gerilimin daha doğru bir temsilini sağlar.