1. Travmatik Beyin Hasarı (TBI):
- Araba kazası veya düşme gibi ciddi kafa travmaları beyincikte hasara neden olabilir. TBI serebellar dokuda kontüzyonlara, yırtılmalara veya kanamalara neden olabilir.
2. İnme:
- Beyincik felci, bir kan damarının tıkanması veya yırtılması nedeniyle beyincikteki kan akışının kesilmesi durumunda meydana gelir. Bu, beyinciğin düzgün çalışması için gerekli olan oksijen ve besin maddelerinin kaybına neden olabilir.
3. Enfeksiyonlar:
- Menenjit, ensefalit veya kabakulak gibi viral enfeksiyonlar beyinciğe yayılarak beyincik dokusunda iltihaplanmaya ve hasara neden olabilir.
4. Nörodejeneratif Hastalıklar:
- Beyincik dejenerasyonu, beyincikte giderek hasara yol açan bir grup hastalıktır. Örnekler şunları içerir:
- Friedreich ataksisi :Beyincik de dahil olmak üzere sinir sisteminde ilerleyici hasar ile karakterize edilen kalıtsal durum.
- Çoklu Sistem Atrofisi (MSA) :Beyincik de dahil olmak üzere beynin birçok bölgesini etkileyen nörodejeneratif bir bozukluk.
- Spinoserebellar Ataksi (SCA) :Öncelikle beyinciği etkileyen, ilerleyici ataksiye ve bozulmuş koordinasyona yol açan bir grup kalıtsal rahatsızlık.
5. Tümörler:
- Beyincik içinde veya yakınında büyüyen iyi veya kötü huylu tümörler, beyincik dokusunu sıkıştırabilir veya istila edebilir, bu da çeşitli nörolojik bozukluklara yol açabilir.
6. İlaç Toksisitesi:
- Alkol, bazı kemoterapi ilaçları ve bazı anti-epileptik ilaçlar gibi bazı ilaçlar, özellikle uzun süreli kullanımda beyincikte hasara neden olabilir.
7. Gelişimsel Anormallikler:
- Bazı bireyler beyinciğin yapısını ve işlevini etkileyen gelişimsel anomalilerle doğabilir.
Serebellar hasarın semptomları ve etkileri yaralanmanın konumuna ve derecesine bağlıdır. Yaygın semptomlar şunları içerebilir:
- Koordinasyon ve dengede bozulma
- Hızlı, değişen hareketlerde zorluk
- Titreme veya sarsılma
- Geveleyerek konuşma
- Nistagmus (istemsiz göz hareketleri)
- İnce motor kontrolünde zorluk
- Baş dönmesi ve vertigo
- Bilişsel ve duygusal bozukluklar (bazı durumlarda)
Serebellar hasarın tedavisi semptomların yönetilmesine ve fonksiyonun iyileştirilmesine odaklanır. Fizik tedavi, mesleki terapi, konuşma terapisi, ilaç tedavisi ve yardımcı cihazları içerebilir. Prognoz ve iyileşme potansiyeli, hasarın niteliğine ve ciddiyetine bağlıdır.