Son 50 yıldır, Robert Coles çocukların yaşamını kronikleştiriyor. Çocuk psikiyatrı, öğretmen, veli ve Pulitzer Ödüllü yazar olarak, çocukların yaşamlarını çeşitli açılardan inceledi. Araştırmasını yönlendiren sorgu, düpedüz korkutucu olmasa da, genellikle kargaşalı olan kültürel, politik ve duygusal bir ortamda ahlaki bir toplumun yaratılmasıdır. Çocuklarda rol modelleri ve ahlaki gelişim üzerine teorileri, büyük ölçüde genç konularından gelen ilk şahıs hikayelerine dayanıyor.
Ebeveynler
1997'de PBS Haber Saatinde David Gergen ile yaptığı röportajda Coles'e soruldu. "Çocuklarımızdaki ahlakı nasıl teşvik ederiz?" Coles, “Bunu yaşayarak yapıyoruz” dedi. “Bir çocuğa soyutta sunulan bir ders çok işe yaramayacak. Çocuklarımıza öğretmek istediklerimizi yaşarız. Ve çocuklarımız sürekli dikkat çekiyorlar ve bizi söylediklerimizle değil, yaptıklarımızla ölçüyorlar. ”Coles, çocukların derslerini ilk yıllarında olduğu kadar erken almaya başladığına inandığını söyledi. Onların gözlemlediklerini, sorguladıklarını ve gözlemlediklerine göre kararlar verdiklerini görüyor. Coles'a göre, ebeveyn etkisinin “kendi başına bir tür ahlaki otorite” olarak var olması gerekir, ancak ebeveynlerin her gün çocuklarıyla birlikte iyilik veya ahlak öğrendiklerini vurguladığının farkındadır.
Küçük çocuklar yakın yetişkinleri doğru ve yanlış modelleri olarak kullanırlar, ancak okula gittikten sonra diğer güçler ahlaki kontrolleri üzerinde hareket eder. "Öğretmen" dergisinde yayınlanan 1990 yılında yapılan bir araştırmada Coles, ahlaki ikilemlerle karşı karşıya kaldıklarında öğrencilerin yaşadıkları mücadeleyi anlattı. Diğerleri esasen kendilerine, kendi isteklerine, duygularına, ilgi alanlarına veya ruh hallerine dayanır. Yine de diğerleri çevrelerindeki dünyaya, mahallelerine veya topluluklarına bakıyor. Belli bir sayı, onlar için neyin işe yarayacağını, neyin işe yaradığını gösteriyor. Geri kalanlar ahlaki ikilemlerle mücadele ederler, kesin bir ahlaki mantık formu veya karar vermelerine yardımcı olma gerekçesiyle karşı karşıya kalmazlar. ”Çocuklar ergen ve yetişkin oldukça ahlaki bir zorunluluk sürdürmeyi zorlaştırır ve“ kültürel okuryazarlık ”başlar. “ahlaki okuryazarlıklarının” yerini alır.
Medya ve Popüler Kültür
Çocuklar sürekli olarak ahlaki inançlarını sorgulamalarına neden olabilecek olaylara ve görüntülere maruz kalırlar. Yasadışı uyuşturucular kullanan saygın sporcular, siyasal figürlerin cinsel tacizleri ve savaşta vahşilik ile ilgili öyküler görüyorlar. Gergen tarafından kültürel mesajları yorumlamak için yardıma ihtiyacı olan çocuklara nasıl tavsiyede bulunduğunu sorduğunda, Coles ebeveynlerin katılımının “bu kültürle doğrudan mücadele etmesini ve doğrudan üstlenmesini sağla ”larına yardım etmenin önemini vurguladı ve ailelere, durumlarına her ikisinin de bakış açısıyla yaklaşmalarını tavsiye etti. ebeveynler ve çocuklar “buna yakalanmışlar”.
Maneviyat ve Öyküler
Coles'in çocuklar hakkında öğrendiklerinin çoğu, hikayelerini dinleyerek geldi. 6 yaşındaki Ruby Bridges'in, 1960 yılında ayrık bir okulda ilk sınıf gününe giderken öfkeli bir beyaz insan kalabalığına girmenin nasıl bir his olduğunu anlattığını söyledi. Onları. ”Bu basit ifade Coles'in gözlerini çocukların sahip olabileceği bilgelik ve kavramaya açtı. Ulusal Halk Radyosu'nda "Varlık" ın ev sahibi olan Krista Tippett ile konuşan Coles, çocukların yetişkinlerin sıklıkla manevi bir bağlamda sorduğu soruları nasıl sorduğunu açıkladı. Coles, “Seküler bir dünyada büyüyebilirler” dedi ve “neyin doğru neyin yanlış olduğu ile ilgili ebedi sorularla ilgili olan derin iç tarafları var.”