1. Yemek: Lamalar ilk önce bitkiler ve otlar üzerinde otlayarak büyük miktarda bitki örtüsü tüketir.
2. Sindirim Eylemi: Lamalar başlangıçta yuttukları yiyeceği ağızlarının içine kusar ve bunu tükürükle karıştırarak bir geviş getirirler.
3. Öğütme ve Fermantasyon: Yarı sindirilmiş bitkisel maddeden oluşan geviş daha sonra yutulur ve sindirim sisteminin ön midenin bir parçası olan rumen adı verilen özel bir bölgesine gider.
4. Geviş getirme: Rumen içinde bakteriler ve protozoalar da dahil olmak üzere simbiyotik mikroorganizmalar, fermantasyon yoluyla sert bitki liflerini parçalar. Bu geviş getirme süreci, lamaların bitki materyalinden daha fazla besin çıkarmasına olanak tanır.
Bölümlere Ayrılmış Mide:
5. Retikulum: Gevşek işkembeden retikulum olarak bilinen başka bir ön mide bölmesine geçer ve burada daha da karışır ve nemlenir.
6. Omasum: Kısmen parçalanan yiyecekler omasuma gider ve burada fazla sudan kurtularak besin maddelerinin daha da yoğunlaştırılmasını sağlar.
7. Abomasum: Son bölme, insanlarda gerçek mide gibi işlev gören abomasumdur. Burada sindirim enzimleri, bu odacıkta salgılanan asitlerin yardımıyla proteinleri ve diğer bileşenleri parçalar.
Besin Emilimi:
8. İnce Bağırsak: Artık kimus formundaki sindirilen materyal abomasumdan ayrılır ve ince bağırsağa girer. Burada yiyeceklerdeki besinler kan dolaşımına emilir.
9. Kalın Bağırsak ve Suyun Geri Emilimi: Emilmeyen atıklar kalın bağırsağa geçer. Su yeniden emilir ve kalan atık malzeme sonunda dışkı olarak elimine edilir.
Mikroflora Katkısı:
Lama sindirimi, ön midelerinde çeşitli mikroorganizmaların varlığıyla karakterize edilir. Bu karmaşık mikrobiyal topluluk, normalde lamalar tarafından sindirilemeyecek olan bitki bazlı beslenmedeki besin maddelerinin açığa çıkarılmasında hayati bir rol oynuyor.
Temelde lamalar, mikroorganizmalar tarafından fermantasyonu ve mekanik parçalamayı içeren, otçul beslenmelerini verimli bir şekilde sindirmelerine ve gerekli besinleri elde etmelerine olanak tanıyan, çok adımlı karmaşık bir sindirim süreci kullanır.