1836'da, bilim adamı Theodor Schwann, mide sularındaki belirli bir maddenin yumurta akını parçalayabileceğini buldu. "Gastroenterology Annals" adlı 2012 tarihli bir makaleye göre, bu maddenin izolasyonu, mide sularının bir diğer önemli bileşeni olan hidroklorik asitin keşfedilmesinden sonra geldi. Schwann, gıdadaki proteinleri parçalayan bir enzim olduğu ortaya çıkan keşfine "pepsin" adını verdi.
Üretim
Pepsin, başlangıçta aktif olmayan öncü pepsinojen olarak üretildi. Bu molekül, midenin vücudundaki ana hücreler tarafından üretilir, ancak bazıları mide bezlerinin mukus hücrelerinde de üretilir. Yemek zamanında, çeşitli uyaranlar, bu hücrelerden pepsinojenin salgılanmasına neden olur ve bu da prekürsörü midede hidroklorik asit ile temasa sokar.
Aktivasyon
Mideye aside maruz kalma, pepsinojeni değiştirmeye zorlar konformasyonu olarak bilinen üç boyutlu düzenleme, bu da enzimin kendisini pepsinin aktif formu haline getirmesi için kendisini kesmesine veya yarmasına izin verir. Aktive olması için asit gerektirmesinin yanı sıra, pepsinin çalışması için pH 5'ten daha az asitli bir ortama ihtiyacı vardır, çünkü enzimatik aktivitesi daha az asitli ortamlarda neredeyse yoktur. 2012 "Gastroenterology Annals" makalesine göre, pepsinin mide zarının koruyucu mukus tabakası zarar görürse, mide hücrelerinin proteinlerine de zarar verme potansiyeline sahip olma potansiyeline rağmen, mide ülseri gelişiminde pepsin için spesifik bir rol tanımlamamıştır.
Fonksiyon
Yiyecek, çeşitli miktarlarda protein, yağ veya karbonhidrattan oluşur ve pepsin enzimi, bir yemeğin protein kısmını hedefler. Proteolitik bir işleve sahiptir, yani bağırsaklarda emilim için hazırlanırken büyük proteinleri daha küçük polipeptitlere ayırır. Proteinler, peptid bağlarıyla bir arada tutulan uzun amino asit dizilimlerinden oluşur ve pepsin, glutamik asit, lösin veya aspartik asit gibi belirli amino asitlerde proteinleri keser. Daha sonra sindirim sırasında, bu polipeptit fragmanları, endopeptidazlar ve ekzopeptidazlar gibi ek enzimler tarafından daha da parçalanır, böylece bağırsak duvarını vücuda kolayca geçebilirler. Pepsin'in bazı amino asitleri tercih etmesi, ancak, mide giren bazı proteinlerin pepsin ile ayrılmasından kaçtığı anlamına gelir. Bu kırılmamış proteinlerin kalıcılığı bazı insanlarda hastalığa yol açabilir. Bu, buğdayın bütün glüten proteinlerinin bağırsaklara girip enflamasyonu tetiklediği çölyak hastalığı ile örneklenmiştir.
Sekresyon Yönetmeliği
Pepsinojen üretimi ve salıverilmesi kısmen sinir sistemi ve ayrıca endokrin hormonları tarafından düzenlenir. ve midedeki asit miktarı. Otoimmün durum aklorhidri gibi mide asidi salgılanmasını azaltan tıbbi durumları olan insanlar, azalmış bir pepsin seviyesine sahiptir ve proteinleri daha verimli bir şekilde sindirebilirler. Mide asidinde belirgin bir azalma, mide Helicobacter pylori enfeksiyonu ile, bazı mide ameliyatlarını takiben veya proton pompası inhibitörleri gibi ilaçlar sonucunda da meydana gelebilir.