1960'lara kadar, ABD'deki tıp doktorları ya genel pratisyen ya da uzmandı. 1969'da Amerikan Aile Hekimliği Kurulu'nun gözetimi altında "aile hekimliği" olarak bilinen yeni bir tıp uzmanlığı kuruldu. Genel pratisyenler bu uzmanlık alanlarına düştü ve “aile pratisyeni” terimi büyük ölçüde “genel pratisyenin” yerini aldı. Bununla birlikte, 1995 yılında Amerikan Genel Uygulama Kurulu, pratisyen hekimlerin aile hekimlerinden ayrı ve ayrı olarak yeniden kurulması için kuruldu.
Farklılıklar
Hem aile hekimi hem de pratisyen hekimler doktora derecelerini almak için tıp fakültesini tamamladılar . Aile hekimliği çalışmasını seçen tıp fakültesi mezunları, Amerikan Aile Hekimliği Kurulu tarafından onaylanan 3 yıllık bir ikamet programına girerler. Aile hekimliği uygulayıcıları uzman olarak kabul edilir. Genel pratisyenler, tıp fakültesini tamamladıktan sonra Amerikan Genel Tıp Koleji tarafından sunulan genel bir pratik eğitim programını tamamladılar. Programın tamamlanması genellikle 3 ila 7 yıl sürer. Genel pratisyenler, kendi beden ve bilgi pratiklerini, aile pratisyenlerininkilerden ayrı ve ayrı olarak görürler. Genel pratisyenler kendilerini uzman olarak görmezler.
Benzerlikler
Hem aile hem de genel tıp pratisyenleri birinci basamak doktorlarıdır; Birinci basamak doktorları olarak aile ve pratisyen hekimler kısa ve uzun vadeli hastalıkları olan hastaları önemser. Bir hastanın durumu, normal aile veya genel tıp uygulamalarının dışında tedavi gerektiriyorsa, bir uzmana genellikle danışılır ve hem hasta hem de birinci basamak doktoru ile birlikte çalışır.