HIV için en yaygın ilk tarama testi, ELISA olarak da bilinen immünoassay veya EIA enzimidir. Test, vücudun HIV'e cevap olarak ürettiği proteinleri tespit eder. Antikor adı verilen bu proteinler, vücudun bağışıklık sisteminin B hücreleri tarafından üretilen savunma molekülleridir. Antikorları kontrol etmek için en yaygın sıvı kandır ve tükürük ve idrarda hızlı testler de mevcuttur. ÇED testi, hastaları HIV taramasından geçirme konusunda uzun bir geçmişe sahiptir. Yine de bir testin doğruluğu birkaç şekilde ölçülür. Doğruluk, testi veya test sonucunu ifade edebilir. Teste gelince, bir kişi ÇED’in HIV’li ve HIV’li olmayan insanları bulmakta ne kadar iyi olduğunu bilmek isteyebilir. Test sonucuna gelince, olumlu veya olumsuz bir test sonucuna ne kadar güvenileceğini bilmek isteyebilir. Ortak ÇED için doğruluk ölçütleri, 1980'lerin sonunda ve 1990'ların başında büyük, iyi tasarlanmış çalışmalarla belirlenmiştir. Daha yakın zamanda, çalışmalar dördüncü nesil testlerin yeni nesline de bakmaktadır.
Duyarlılık
Johns Hopkins doktoru John Bartlett'in “HIV Enfeksiyonunun Tıbbi Yönetimi” adlı kitabına göre, ÇED'in hassasiyeti var. yüzde 99,3 ile 99,7 arasında Bunun anlamı, ÇED tarafından test edilen HIV ile enfekte olan her 1000 kişi için, 993 ila 997, pozitif test eder ve üç ila yedi, negatif test eder, bu da testi çok hassas ve faydalı kılar. Ek olarak, yeni dördüncü nesil testleri EIA'yı HIV tarafından üretilen proteinler olan antijen testleri ile birleştirir. 2009 yılında Transfusion Medicine dergisindeki bir araştırmaya göre, bu dördüncü nesil testlerin duyarlılığı yüzde 100'dür.
Özgünlük
ÇED'in özgüllüğü en az yüzde 99,7'dir ve 1980'lerin sonlarında ve daha sonra yeniden kontrol edilen Hastalık Kontrol Merkezleri'nin ÇED konusundaki temel çalışmaları. Bu nedenle, test edilmiş HIV olmayan her 1000 kişi için en az 997 negatif test edecek ve üç veya daha az test pozitif sonuç alacaktır, bu da testin doğruluğunun bu ölçüsünü çok yüksek yapar. Transfüzyon Tıbbı'ndaki 2009 çalışmasında dördüncü nesil testlerin özgüllüğü yüzde 99.91 ila yüzde 99.97 arasında değişmiştir. Bu testler kullanıldığında, yaklaşık 10.000 kişiden 5'inde yanlış negatif olması beklenir.
Olumlu Öngörüsel Değer
Olumlu tahmin edici değer, pozitif sonucun doğru olma olasılığını gösterir. Yukarıdaki doğruluk ölçütlerinden farklı olarak, pozitif öngörücü değer, popülasyondaki vaka sayısına bağlıdır. Daha fazla vaka, pozitif öngörü değerinin daha yüksek olacağı anlamına gelir. 1988'deki New England Tıp Dergisi'ndeki dönüm noktası çalışması, nispeten düşük AIDS vakası olan bir popülasyonda, yanlış pozitiflerin sayısının 135.000'de 1 civarında olduğunu buldu. 2009'daki Klinik Mikrobiyoloji Dergisi'nde yapılan bir araştırmaya göre, bu düşük oran dördüncü kuşak testlerle daha da artacaktır.
Negatif Tahmini Değer
Negatif öngörü değeri, negatif olma olasılığını gösterir Test sonucu doğrudur ve bu da vaka sayısına bağlıdır. Daha fazla vaka daha düşük negatif prediktif değere yol açar. 1993 yılında Enfeksiyon Hastalıkları Dergisi’nde yapılan bir araştırma, HIV bulaşmış kişilerin yaklaşık yüzde 30’unun nüfusa sahip olduğu bir popülasyondaki yanlış negatiflerin sayısının yaklaşık yüzde 0,3 olduğunu göstermiştir. 1991’de New England Tıp Dergisi’nde yapılan bir çalışma, daha az sayıda HIV vakası olan bir popülasyonda, ABD kan bağışçılarının sayısında, yanlış negatif oranının yaklaşık% 0.001 olduğunu göstermiştir. Transfüzyon Tıbbı'ndaki 2009 tarihli makalenin yazarları, dördüncü kuşak testlerle yanlış negatif oranların düzeldiğini belirtmiştir. HIV antikor seviyeleri çok düşük olduğunda, dördüncü nesil test standart teste kıyasla vaka sayısının yedi katını tespit etti.
Dikkat Edilmesi Gerekenler
ÇED çok kesin bir testtir. Bununla birlikte, test “pencere dönemi” olarak bilinen dönemde yanlış negatif olabilir. Bu, vücudun henüz antikor üretmemiş olması durumunda HIV ile enfeksiyon sonrası zamandır ve testin antikorları saptaması birkaç hafta sürebilir; sonraki nesil testler bu süre için daha hassastır. ÇED üzerinde yapılan pozitif bir test kesin değildir. Bunun yerine, ÇED testinin tekrarı ve bir Western blot adı verilen başka bir onaylama testi ile takip edilir. Eğer belirsizlik hala devam ediyorsa, genellikle bir RNA testi yapılır.