1. Travma: DKB, fiziksel, duygusal veya cinsel istismar, ihmal veya diğer kronik stres türleri gibi ciddi çocukluk çağı travması geçmişiyle güçlü bir şekilde ilişkilidir. Bu travmatik deneyimlerin gelişmekte olan çocuğun başa çıkma mekanizmalarını altüst ettiği ve savunma mekanizması olarak benliğin parçalanmasına yol açtığı düşünülmektedir.
2. Ayrışma: Ayrışma, kişinin çevresinden, düşüncelerinden, anılarından veya benlik duygusundan geçici olarak ayrılmasını içeren psikolojik bir süreçtir. DKB'de ayrışma, bireyin bunaltıcı travmadan kaçmak için kullandığı şiddetli ve kalıcı bir başa çıkma mekanizması haline gelir.
3. Değişen Bilinç Durumları: DKB deneyimi olan kişilerin bilinçleri değişir, bu da farklı düşüncelere, duygulara, anılara ve davranışlara sahip olabilen farklı kişilik durumlarına yol açar. Bu kişilik durumları, kendine has özellikleri olan ayrı kimlikler olarak algılanabilir.
4. Nörobiyolojik Değişiklikler: Çalışmalar DID'nin beyin yapısı ve fonksiyonundaki değişikliklerle ilişkili olduğunu göstermektedir. Hipokampus, amigdala ve prefrontal korteks dahil olmak üzere anıların, duyguların ve öz farkındalığın bütünleştirilmesinden sorumlu alanlarda anormallikler gözlemlendi.
5. Genetik Yatkınlık: Bazı araştırmalar DKB'nin genetik bir bileşenine işaret ediyor ve bazı bireylerin travmatik deneyimlere maruz kalmaları durumunda bu bozukluğu geliştirmeye daha yatkın olabileceğini öne sürüyor.
6. Bağlanma Bozukluğu: Bakıcılarla erken bağlanma ilişkileri, bireyin tutarlı bir benlik duygusu geliştirme yeteneğini önemli ölçüde etkileyebilir. Travma veya ihmal nedeniyle bozulan bağlanma kalıpları DKB gelişimine katkıda bulunabilir.
7. Bellek Düzensizliği: DKB'li kişiler sıklıkla anılarında boşluklar veya tutarsızlıklar gibi hafıza sorunları yaşarlar. Travmaya bağlı ayrışma nedeniyle bazı anılar bastırılmış veya parçalanmış olabilir.
DKB'nin nadir ve karmaşık bir hastalık olduğunu ve gelişiminin altında yatan spesifik mekanizmaların henüz tam olarak anlaşılmadığını belirtmek önemlidir. Dissosiyatif kimlik bozukluğunun patofizyolojisinin kapsamlı bir şekilde anlaşılması için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.