1. Savaş :Modern tıp ve cerrahi tekniklerin gelişmesinden önce, savaş yaralanmaları sıklıkla amputasyonla sonuçlanıyordu. Savaşlar ve çatışmalar sırasında, silahla vurulma, patlama veya diğer yaralanmalar nedeniyle uzuvları ağır hasar gören askerler, enfeksiyonu önlemek ve hayatlarını kurtarmak için amputasyona uğramak zorunda kaldı.
2. Kazalar ve Endüstriyel Makineler :Geçmişte işyerleri genellikle tehlikeliydi ve makineler güvenlik önlemlerinden yoksundu. Fabrikalar, madenler veya inşaat sahaları gibi ağır makinelerin karıştığı kazalar, amputasyon gerektiren ciddi uzuv yaralanmalarına neden olabilir.
3. Travma :At arabası kazaları, yüksekten düşmeler veya hayvan saldırıları gibi travmatik olaylar amputasyona kadar varan ciddi uzuv yaralanmalarına neden olabilir. Gelişmiş tıbbi bakımın yokluğunda, enfeksiyonu ve komplikasyonları önlemek için amputasyon genellikle tek uygulanabilir seçenekti.
4. Tıbbi Durumlar :Donma, diyabetik ayak ülserleri veya ilerlemiş enfeksiyonlar gibi belirli tıbbi durumlar doku hasarına ve nekroza yol açarak enfeksiyonun yayılmasını önlemek ve hastanın sağlığını korumak için amputasyonu gerekli hale getirebilir.
5. Cerrahi Teknikler :Tarihsel cerrahi uygulamalar sıklıkla hassasiyetten ve antiseptik prosedürlerin anlaşılmasından yoksundu. Uygunsuz amputasyonlar veya ameliyat sonrası enfeksiyonlar, komplikasyonları gidermek için daha fazla amputasyon gerektirebilir.
6. İleri Tıbbi Bakımın Eksikliği :Geçmişte tıbbi tesislere, eğitimli cerrahlara ve uygun tıbbi malzemelere erişim sınırlıydı. Daha iyi tıbbi bakımla önlenebilecek olsa bile amputasyon bazen ciddi uzuv yaralanmaları veya tıbbi sorunları olan kişiler için mevcut en iyi seçenekti.
Zamanla tıbbi bilgi ve cerrahi teknikler ilerledikçe amputasyon daha az yaygınlaştı. Antibiyotiklerin kullanıma sunulması, gelişmiş cerrahi prosedürler ve daha iyi genel tıbbi bakım, çeşitli nedenlerle gerçekleştirilen amputasyonların sayısında önemli bir azalmaya katkıda bulunmuştur.