1. Kaldıraç: Tendonlar, kasların hareket ettirdikleri eklemlerden belli bir mesafede hareket etmesini sağlar, bu da mekanik bir avantaj sağlar. Bu, kasların eklemlerde, doğrudan kemiklere bağlı oldukları duruma göre daha fazla kuvvet üretebileceği anlamına gelir.
2. Hareket aralığı: Tendonlar, kasların doğrudan kemiklere bağlı olduğu duruma göre eklemlerde daha geniş bir hareket aralığına izin verir. Bunun nedeni, tendonların esneyebilmesi ve geri çekilebilmesi, kasların kemikleri daha geniş bir hareket aralığında hareket ettirmesine olanak sağlamasıdır.
3. Şok emilimi: Tendonlar amortisör görevi görerek kemikleri ve eklemleri hasardan korumaya yardımcı olur. Bir kas kasıldığında tendon gerilir ve kasılma kuvvetini emer. Bu, kuvvetin doğrudan kemiklere ve eklemlere iletilerek hasara neden olmasını engeller.
4. Propriyosepsiyon: Tendonlar, vücudun konumu ve hareketi hakkında beyne bilgi sağlayan propriyoseptif reseptörler içerir. Bu bilgi denge ve koordinasyonu korumak için gereklidir.
Kasların kemiklere tendonlar yoluyla bağlı olmasının dezavantajları:
1. Yaralanma: Tendonlar gerilme ve yırtılma gibi yaralanmalara karşı hassastır. Bu aşırı kullanım, travma veya yaşlanma nedeniyle ortaya çıkabilir.
2. İnflamasyon: Tendonlar, tendinit olarak bilinen bir durum olan iltihaplanabilir. Buna aşırı kullanım, yaralanma veya bazı tıbbi durumlar neden olabilir.
3. Yozlaşma: Tendonlar zamanla dejenere olabilir, bu durum tendonoz olarak bilinir. Bu yaşlanma, aşırı kullanım veya bazı tıbbi durumlar nedeniyle ortaya çıkabilir.