Stres, çocuklarda yetişkinlerde olduğu gibi olumsuz etkilere neden olabilir. Aile stresi, Virginia State University’nin Novella Ruffin’ine göre, “yatak ıslatma, mide rahatsızlığı, sinirlilik, kabuslar, yalan söyleme, aktiviteden çekilme, aktivite seviyesindeki değişiklik, kötü uyku veya yeme alışkanlıkları, diş bileme veya okul başarısında düşüş. " Ebeveynler ve uyanık olan diğer bakıcılar, stresin zararlı etkilerini hafifletmek için proaktif adımlar atabilirler.
Nedenleri
Ruffin'e göre stres, vücudun dengesizliğe neden olan fiziksel veya duygusal bir duruma verdiği tepkidir. bir insanın hayatı. " Dengesizlik yaratabilecek ve dolayısıyla çocuklar üzerinde olumsuz etkilere neden olabilecek aile stresleri, ebeveynlerin istihdam kaybı, boşanma, kavgalar, fiziksel veya duygusal istismar, sevdiklerinin ölümü, yeni kardeşlerin gelişmesi veya çevresel değişimlerdir. Çalışan ebeveynler, çocukları doğrudan ve belirgin katalizörlere maruz kalmamasına rağmen, ebeveyn etkileşimi ve izolasyon duygularının da çocuklar için stres yaratabileceğine dikkat etmelidir.
Belirtiler
Ebeveynler ve diğer bakıcılar Bir çocuğun davranışındaki anormal değişikliklere karşı uyarı. Normalde arkadaş canlısı ve giden bir çocuk, örneğin tecritci hale gelirse veya tersine akranlarda kesip çıkarsa, endişeye neden olabilirler. Bakım verenler, aksi takdirde olağanüstü olmayan durumların ve yorumların, duygusal patlamaları veya orantısız bir misillemenin çocuktan tetiklendiğini fark ettiklerini araştırmalıdır. Stres altındaki çocuklar diğer çocuklara da vurabilir, tekmeleyebilir, ısırır veya ısırır. Ek semptomlar, Ruffin'e göre ağlama, yatak ıslatma, kekemelik, iştah kaybı veya tembellik olabilir.
Kontrol Konuşmaları
Ebeveynler ve bakıcılar, çocukların varlığında paylaşılan bilgiler ve konuşmalar konusunda dikkatli olmalıdırlar. Bu etkileşimin sağlıklı ve üretken olması durumunda, çocukların "gerçek hayata" tanık olmalarının ve ebeveynlerini ya da diğer yetişkinleri zor meselelerde çalışırken görmelerinin yardımcı olabileceği doğrudur. Bununla birlikte, ebeveynler ve bakıcılar, çocukların bazı "yetişkin düzeyinde" bilgileri veya durumları işlemek için beceri, eğitim ve yaşam deneyimine sahip olmadıklarını da hatırlamalıdır. stres ile. İlk önce, onun duygularını kabul edin. Söyleyeceklerini dinle ve onu küçültme ya da küçümseme. Çocuğunuzu, hissettiği şeylerin tanımlarını formüle etmesine yardımcı olarak da donatabilirsiniz. Ruffin, "Çocuklara duygularını ve kendilerini ifade etmenin uygun yollarını söyler." Ebeveynler ve bakıcılar çocuklar için de olumlu bir ortam yaratabilir. Bu, olumsuz davranışları yönetmek için zorlayıcı cezalara odaklanmak yerine olumlu davranışları öven ve ödüllendirerek yapılabilir. Başka bir adım, oyuncaklar arasındaki öyküler, çizim, oyun oynama ya da “taklit” konuşmalarını kullanarak çocuklara yardım etmek. Bir bakıcı çocuktan evinin resmini çizmesini isteyip ardından neden kara bulutlar olduğunu veya ebeveynlerinin neden evde olmadığını veya resimdeki karakterlerin nasıl kaşlarını çattığını sorabilir.
, , ] ]