* Hipotalamus: Hipotalamus, açlığın ve iştahın düzenlenmesinde önemli rol oynayan bir beyin bölgesidir. İki önemli çekirdek içerir:
1. Yan hipotalamus (LH): LH açlığın ve gıda alımının uyarılmasında rol oynar. LH nöronları uyarıldığında bireyin yemek yeme olasılığı daha yüksektir.
2. Ventromedial hipotalamus (VMH): VMH açlığın bastırılmasından ve tokluk hissinin desteklenmesinden sorumludur. VMH nöronlarının aktivasyonu gıda alımının azalmasına yol açar.
* Ghrelin ve leptin: Bu iki hormon öncelikle vücut ile hipotalamus arasındaki açlık ipuçlarına ilişkin iletişimi düzenler:
1. Ghrelin: Esas olarak mide tarafından üretilen ghrelin seviyeleri yemeklerden önce yükselir ve yemekten sonra düşer. Açlığın artması için hipotalamusa sinyal verir.
2. Leptin: Yağ hücreleri tarafından üretilen leptin, hipotalamusa tokluk ve tokluk sinyali verir. Daha yüksek leptin seviyeleri gıda alımının azalmasına neden olur.
Gövde:
* Mide: Genellikle hırlayan mideler olarak adlandırılan açlık sancıları mideden kaynaklanır. Mide boş veya kısmen dolu olduğunda kaslar kuvvetli bir şekilde kasılır ve gevşer. Bu hareketler midede hava ve sindirim sıvılarının karışması nedeniyle ses oluşturur.
* Bağırsak hormonları: Bağırsak açlığı etkileyen çeşitli hormonlar üretir:
1. Peptit YY (PYY) :Yemekten sonra salgılanan PYY tokluk hissini destekler.
2. Glukagon benzeri peptid-1 (GLP-1): PYY gibi GLP-1 de yemekten sonra salınır ve mide boşalmasını yavaşlatarak tokluk hissine katkıda bulunur.
* İnsülin: İnsülin, kan dolaşımındaki artan glikoz seviyelerine yanıt olarak pankreas tarafından üretilen bir hormondur. Enerji üretimi için glikozun kandan hücrelere taşınmasına yardımcı olur. Yemekten sonra insülin seviyeleri yükseldikçe açlık azalır.