Baykuşlar, yiyecekleri depolayan ve yutulan maddelerin öğütülmesini (öğütülmesini) kolaylaştıran oldukça kaslı bir proventrikulusa (midenin bir bölümü) sahiptir. Proventrikulus, yiyeceği mekanik olarak daha küçük parçacıklara ayırmak için kasılıp gevşeyen kalın bir kas tabakasıyla kaplıdır. Salgılanan mide suları kimyasal sindirimi başlatır ve yumuşayan kütle sindirim sistemi boyunca ilerler.
Peletler
Kemikler, kürkler, tüyler ve dış iskeletler gibi bazı bileşenlerin sindirilemezliği nedeniyle yumuşatılmış malzemeler genellikle topaklar halinde kusulur. Peletler, genellikle tüneme veya yuvalama yerlerinin yakınında bulunan, baykuşların ayırt edici bir özelliğidir. Bu parçacıklar, baykuşun diyetini ortaya çıkarabildiği ve ekosistem dinamikleri hakkında fikir verebileceği için biyologlar ve araştırmacılar için değerli bilgiler sağlıyor.
İnce Bağırsak
Peletin kustuktan sonra kalan parçalanmış gıda maddesi ince bağırsağa doğru hareket eder. Burada, sindirilen avdan gelen besinler, bağırsak duvarlarını kaplayan villuslar (minik, parmak benzeri çıkıntılar) aracılığıyla kan dolaşımına emilir. Pankreas, karaciğer ve bağırsak bezleri tarafından salgılanan enzimler besin emilimine daha da yardımcı olur.
Kalın Bağırsak ve Kloaka
Sindirilmeyen herhangi bir madde, kalın bağırsaktan geçer ve burada son olarak su ve elektrolitlerin ekstraksiyonundan sonra kloaka (kuşlarda sindirim, idrar ve üreme sistemleri için ortak çıkış işlevi gören tek bir açıklık) yoluyla dışarı atılır. Susuz kalmış katı atıklar dışkı olarak elimine edilir.