İşte dışkılama sürecine genel bir bakış:
1. Dışkı Birikimi :Besinlerin ince bağırsakta sindirimi ve emilmesinden sonra kalan sindirilmemiş malzeme, su ile birlikte kalın bağırsakta (kolon) dışkıyı oluşturur. Kolon dışkıyı depolar ve su ve elektrolitlerin daha fazla emilmesine izin vererek dışkıyı daha katı hale getirir.
2. Rektal Doldurma :Dışkı kolonda biriktikçe kalın bağırsağın son kısmı olan rektum dolmaya başlar. Rektumun bu şekilde gerilmesi dışkılama dürtüsünü tetikler.
3. Anal Sfinkterin Gevşetilmesi :Dışkılama anal sfinkter kaslarının gevşemesiyle başlar. İstemsiz olarak çalışan iç sfinkter önce gevşer, ardından dış sfinkter istemli olarak gevşer. Bu, dışkının anüsten geçmesine izin verir.
4. Kolon Kasılmaları :Anal sfinkterler gevşediğinde kolon kasılarak dışkıyı rektuma doğru iter. Bu kasılmalar, beyinden ve omurilikten gelen sinir sinyallerinin yanı sıra kolonun lokal enterik sinir sistemi tarafından da koordine edilir.
5. Dışkıların Dışarı Atılması :Kolon kasılmalarının şiddeti arttıkça, rektum içinde basınç oluşturarak dışkıyı anüsten dışarı iterler. Bu sürece ilave gönüllü karın kas kasılmaları yardımcı olur.
6. Rahatlama Duygusu :Dışkı atıldıktan sonra rahatlama hissi olur ve dışkılama isteğinde azalma olur. Anal sfinkterler daha sonra dışkı sızıntısını önlemek için tekrar gerilir.
Dışkılamanın sıklığı ve tutarlılığı kişiden kişiye değişebilir. Diyet, sıvı alımı, yaşam tarzı ve bazı tıbbi durumlar gibi faktörler bağırsak hareketlerinin düzenliliğini ve özelliklerini etkileyebilir.