- Torasik omurlar, enine düzlemde servikal ve bel omurlarına göre daha geniş olan "kalp şeklinde" bir gövdeye sahiptir. Bu şekil, üst gövdenin ve göğüs kafesinin ağırlığını taşıyan torasik bölgeye daha iyi destek ve stabilite sağlar.
2. Spinöz Süreçler:
- Torasik omurların uzun ve aşağıya doğru eğimli dikenli çıkıntıları vardır. Bu süreçler çatı kiremitleri gibi üst üste binerek omurilik için koruyucu bir kalkan oluşturur ve omurgaya ek destek sağlar.
3. Kaburga Yönleri:
- Torasik omurların yanlarında kosta fasetleri adı verilen fasetler bulunur. Bu yüzeyler kaburgaların başlarıyla eklemleşerek, nefes alma sırasında kaburga hareketine izin veren sinovyal eklemler oluşturur. Üst yüzler yukarıya, alt yüzler aşağıya bakar ve kaburgaların her iki yönde hareket etmesine izin verir.
4. Çapraz Süreçler:
- Torasik omurların yana doğru çıkıntı yapan uzun ve kalın enine çıkıntıları vardır. Bu süreçler nefes alma ve sırt hareketiyle ilgili kaslar için bağlantı noktaları sağlar.
5. Omurlararası Diskler:
- Torasik omurlar, omurlar arasında yastık ve amortisör görevi gören omurlararası disklerle ayrılır. Bu diskler sert, lifli bir dış tabaka (annulus fibrosus) ile çevrelenmiş yumuşak, jelatinimsi bir merkezden (nucleus pulposus) oluşur.
6. Bağlar ve Kaslar:
- Göğüs omurları, omurgaya stabilite ve esneklik sağlayan çeşitli bağlar ve kaslarla bağlanır. Supraspinöz, interspinöz ve ligamantum flavum omurların yerinde kalmasına yardımcı olan önemli bağlardan bazılarıdır.
Göğüs omurlarındaki bu adaptasyonlar, onların nefes alma sırasında uygulanan kuvvetlere dayanmalarını sağlar ve göğüs boşluğu içindeki hassas yapıları koruyarak göğüs kafesine destek sağlar.