Anaerobik solunum sırasında glikozda depolanan enerjiye ne olduğuna dair daha ayrıntılı bir açıklamayı burada bulabilirsiniz:
* Glikoliz: Bu anaerobik solunumun ilk aşamasıdır ve hücrenin sitoplazmasında meydana gelir. Glikoliz sırasında glikoz iki molekül piruvat'a parçalanır. Bu işlem, ATP (adenosin trifosfat) formunda depolanan az miktarda enerji açığa çıkarır.
* Piruvat fermantasyonu: Bu, anaerobik solunumun ikinci aşamasıdır ve hücrenin mitokondrisinde meydana gelir. Piruvat fermantasyonu sırasında piruvat, laktat veya etanole dönüştürülür. Bu işlem, aynı zamanda ATP formunda da depolanan az miktarda enerji açığa çıkarır.
Toplamda, anaerobik solunum, glikoz molekülü başına yalnızca yaklaşık 2 ATP molekülü açığa çıkarır. Bu, glikoz molekülü başına yaklaşık 36 ATP molekülü açığa çıkaran aerobik solunumun tersidir.
Verimlilikteki bu farklılığın nedeni anaerobik solunumun glikozu parçalamak için oksijen kullanmamasıdır. Oksijen, diğer moleküllerle reaksiyona girdiğinde çok fazla enerji açığa çıkarabilen oldukça reaktif bir elementtir. Oksijen olmadan, anaerobik solunum glikozdan o kadar fazla enerji açığa çıkaramaz.
Düşük verimliliği nedeniyle anaerobik solunum, hücreler tarafından yalnızca oksijenin bulunmadığı durumlarda kullanılır. Oksijen mevcut olduğunda hücreler bunun yerine aerobik solunumu kullanacaklardır çünkü bu, glikozdan enerji açığa çıkarmanın daha etkili bir yoludur.