Pek çoğu, açlığı, içerdiği koşulların toplanmasından ziyade, bir koşul olarak kabul eder. Açlık, basit bir mideden daha fazlasıdır; vücuttaki sayısız değişime hem fizyolojik hem de psikolojik bir tepkidir. Her ne kadar bu değişiklikler genellikle alınan yiyeceklerin tam metabolizmasına karşılık olsa da, açlık alışkanlık, lezzetli yiyeceklere maruz kalma veya sosyal durumlar sırasında da ortaya çıkabilir. Ancak, açlığın nedenine rağmen, kaçınılmaz olarak ortaya çıkan genel rahatsızlık sık sık, bunu yaşayanlarda sinirlilik yaratabilir.
Açlığın Fizyolojik Etkileri
Açgözlülük veya açlıkla ilişkili "huzursuzluk" en çok fizyolojik etkileri için. Midenin boşalması, yutulan gıdanın tamamen metabolizmasının ardından gaz birikmeye başlar. Bu, midede basınç oluşturarak krampa neden olur. Bu kramplar, mideyi duvarlara doğru yönlendiren kasların gazı dışarı atmak için gazı bağırsaklara yönlendirmek üzere kasılmasıyla daha belirgin hale gelebilir. Peristalis adı verilen bu kasılmalar, sindirim sırasında yiyecekleri mide sularıyla çalkalamak için kullanılanlarla aynıdır. Açlıkla ilişkili karın rahatsızlıklarına ek olarak, sinirlilik için diğer nedenler arasında yorgunluk, diş eti iltihabı, şişkinlik ve kuru yanı sıra kaşıntılı cilt bulunmaktadır.
Açlığın Psikolojik Etkileri
beyin, kaslar ve vücudun organları için birincil yakıt kaynağıdır. Buna göre, artık metabolize edilecek yiyecek bulunmadığında glikoz seviyeleri düşer. Bu glikoz azalması halsizlik ve zayıflığa neden olduğu gibi, psikolojik eşitsizliklere de yol açar. Spesifik olarak, dikkatsizlik, baş dönmesi ve genel hayal kırıklığı genellikle açlığın başlangıcını izler, bu da huzursuzluğa önemli ölçüde katkıda bulunur.
Açlıkla İlişkili Hormonlar
Çok sayıda hormon açlık deneyimine katkıda bulunur. Örneğin, pankreas, kan dolaşımındaki glikozun enerji gerektiren hücrelere geçmesine neden olan insülin üretir. Aynı zamanda, karaciğerin depolanmış glikozu gerektiği gibi kan dolaşımına salmasına neden olan glukagon üretir. Bununla birlikte, bu hormonların her ikisi de, beyinde, persitaliler ve genel yemek yeme isteği gibi birçok başka fizyolojik reaksiyonu teşvik eden hipotalamusu uyarır. Sindirim sistemi boyunca organlar tarafından salgılanan grelin ve oreksin gibi diğer hormonlar, hem doygunluğu hem de uyku düzenini etkiler. Bu hormonlardaki, özellikle de uzun süreli hormon ataklarından kaynaklanan dengesizlikler, genel refahı azaltabilir ve sinirlenebilirliğe neden olabilir.