Depresif bozuklukların semptomlarının en çok kabul edilen tanımı, Amerikan Psikiyatri Birliği tarafından yayınlanan
Zihinsel Bozuklukların Teşhis ve İstatistik El Kitabı, Beşinci Baskı (DSM 5) 'de yayınlananlardır. . Bir semptom, herhangi bir rahatsızlığın herhangi bir öznel kanıtıdır - başka bir deyişle, durumdan etkilenen bireyin yaşadığı bir fenomendir.
Özel semptomları tartışmadan önce, depresif olayları ve depresif rahatsızlıkları ayırt etmek önemlidir. Depresif dönemler, kişinin depresyonun belirti ve semptomlarını yaşadığı belirli zaman periyotlarıdır. Depresif bozukluklar, depresif atakların ortaya çıkmasına bağlı olarak teşhis edilen durumlardır. Major depresif bozukluğun tanısı, biri major depresif epizodun tanısal kriterlerini karşıladığında yapılır.
Majör Depresif Epizodlar
Major depresif bozukluk semptomların en az iki hafta boyunca neredeyse her gün yaşandığı zaman teşhis edilir. . Semptomlar, hepimizin günlük yaşamımızda yaşadığı normal dalgalanmalardan daha yoğun olmalıdır. DSM 5'te belirtildiği gibi majör depresif bozuklukların teşhisi için karşılanması gereken birkaç kriter vardır.
Belirtiler
İlk kriter, bir tanı konması için belirli sayıda depresif semptomların yaşanması gerektiğidir. yapılmış. DSM 5, olası dokuz depresyon belirtisini listeler. Beşine majör depresyon tanısı için ihtiyaç duyulur ve bunlardan en az birinin aktivitelerde ya depresif ruh hali ya da ilgi ya da haz kaybı olması gerekir. Depresyon belirtileri ruh hali belirtileri, fiziksel belirtiler veya bilişsel (düşünme) belirtileri olarak ortaya çıkabilir.
Depresyonun ilk iki belirtisi duygudurum belirtileridir. Bunlar moral bozukluğu ve anhedonia. Depresif ruh halinin ölçütlerini karşılamak için, hemen hemen her gün günün çoğunu depresif hissetmek gerekir. Bu ruh hali, üzüntü, boşluk veya umutsuzluk duyguları olarak tanımlanabilir. Anhedonia, zevk alma deneyiminin azalması anlamına gelir. Majör depresif bozukluk için, hemen hemen her gün, günün hemen hemen tüm etkinliklerinde belirgin bir şekilde azalmış ilgi veya zevk yaşanmalıdır. Yukarıda belirtildiği gibi, bir depresyon tanısı için, birinin bu semptomlardan birine veya ikisine sahip olması gerekir. Birçok insan her ikisini de yaşar.
Diğer olası depresyon belirtileri bedensel işlevi etkileyen fiziksel belirtilerdir. Bunlardan biri, diyet yapılmadığında önemli kilo alımı veya kilo kaybıdır. Uyku bozukluğu, hemen hemen her gün uyuyamama veya fazla uyuşmama durumunun gösterdiği bir başka durumdur. Artmış veya azalmış psikomotor davranış (bedensel hareket) bir semptom olabilir. Bu, psikomotor ajitasyon (hareketsiz ya da çılgınca oturan bir sorun) veya gerilik (yavaş hareketler) olarak bilinir. Son olarak, günlük yorgunluk veya enerji kaybı, depresyonun fiziksel bir belirtisidir.
Depresyonun bilişsel belirtileri, kişinin değersiz olduğu veya günlük olarak uygunsuz suçluluk duygusu veya düşünceleri olduğu düşünceleri olarak ortaya çıkabilir. Başka bir bilişsel belirti, neredeyse her gün düşünme, konsantre olma ya da kararsızlık yeteneğinin azalması olabilir. Son olarak, tekrarlayan ölüm düşünceleri ve /veya intihar etme düşünceleri depresif bir semptom olabilir.
İntihar Düşünceleri
Siz (veya tanıdığınız biri) intihar veya kendine zarar verme düşünceleri yaşıyorsanız, bu bir tıbbi veya zihinsel sağlık uzmanı tarafından acil ve acil bir değerlendirme gereklidir. Hemen yardım almak için çeşitli seçenekler bulunur ve genel bakış makalesinde listelenmiştir. Bunlardan biri Ulusal İntihar Önleme Yaşamı. Bu, duygusal krizler yaşayan ya da kendilerine ya da başkalarına zarar verme düşüncelerine sahip olanlar için 24 saat hizmet veren ücretsiz bir yardım hattıdır. Sayı 1-800-273-TALK (8255).
Ek Kriterler
Yukarıda tartışılan semptomlara ek olarak, majör depresif bozukluk tanısı için ek kriterler yerine getirilmelidir. Birincisi, semptomların sosyal, mesleki veya diğer önemli işleyiş alanlarında klinik olarak önemli bir rahatsızlığa veya bozulmaya neden olması gerektiğidir. Başka bir deyişle, belirtiler normal duygudurum dalgalanmalarından daha yoğundur ve yaşamın işleyişine müdahale eder. Ek kriterler, bölümün bir maddenin veya tıbbi durumun etkisinden kaynaklanmaması veya başka bir psikiyatrik bozukluk tarafından daha iyi açıklanmasıdır. Son olarak, birey asla manik bir olay veya hipomanik (daha hafif bir mani) olay yaşamamış olmalıdır. Daha önce manik bir olay olsaydı, tanı bipolar bozukluklardan biri olurdu.
, , ] ]