Fobiler genellikle iki ana türe ayrılır:
1. Özel fobiler Yükseklik korkusu (akrofobi), uçma korkusu (aerofobi), örümcek korkusu (araknofobi) veya kapalı alan korkusu (klostrofobi) gibi belirli bir nesne veya durumdan duyulan korkuyu içerir.
2. Sosyal fobiler topluluk önünde konuşma korkusu (glossofobi), sosyal ortamlarda yargılanma veya utanma korkusu (sosyal anksiyete bozukluğu) veya diğer insanlarla etkileşime girme korkusu (sosyal fobi) gibi sosyal durumlardan duyulan korkuyu içerir.
Fobilerin genetik ve çevresel faktörlerin birleşimiyle geliştiği düşünülmektedir. Belirli genetik özellikler kişiyi fobi geliştirmeye yatkın hale getirebilir, ancak belirli fobiler genellikle korkulan nesne veya durumla ilgili travmatik veya stresli bir deneyim tarafından tetiklenir.
Fobilerin belirtileri şunları içerebilir:
- Korkulan nesne ya da durumla karşı karşıya kaldığında yoğun korku ya da kaygı duyma
- Korkulan nesne veya durumdan kaçınma
- Terleme, titreme, kalp atış hızının artması, nefes darlığı veya mide bulantısı gibi fiziksel belirtiler
- Uyuma zorluğu
- Panik veya çaresizlik hissi
Fobilerin tedavisi tipik olarak psikoterapi (bilişsel-davranışçı terapi veya maruz kalma terapisi gibi) ve ilaç tedavisinin (antidepresanlar veya anti-anksiyete ilaçları gibi) bir kombinasyonunu içerir. Tedavinin amacı, kişinin korkusunu yönetmesine ve bunun yaşamı üzerindeki etkisini azaltmasına yardımcı olmaktır.