Burun: Gorillerin burun boşluğuna açılan dış burun delikleri vardır. Burun, solunan havanın akciğerlere ulaşmadan önce filtrelenmesine ve ısıtılmasına yardımcı olur. Koku alma duyusu goriller için yiyecek bulma, eş bulma ve yırtıcı hayvanlardan kaçınma açısından hayati öneme sahiptir.
Farinks: Farenks, burun boşluğunu ve ağzı gırtlağa (ses kutusu) bağlayan geçiş yoludur. Hem nefes almada hem de yutkunmada rol oynar.
Gırtlak: Gırtlak, içinden hava geçtiğinde ses üreten ses tellerini barındırır. Goriller iletişim kurmak, duyguları ifade etmek ve hakimiyet kurmak için seslendirmeleri kullanır.
Trakea: Trakea, solunan havayı gırtlaktan akciğerlere taşıyan tüp benzeri bir yapıdır.
Bronşlar ve Bronşçuklar: Trakea, her biri bir akciğere giden iki ana bronşa ayrılır. Akciğerlerde bronşlar ayrıca bronşiyol adı verilen ve akciğer dokusunun derinliklerine uzanan daha küçük dallara bölünür.
Akciğerler: Gorillerin, kalbin her iki yanında bulunan iki akciğeri vardır. Akciğerlerde, gaz değişiminin gerçekleştiği alveol adı verilen milyonlarca küçük hava kesesi bulunur. Solunan havadaki oksijen kan dolaşımına yayılır ve karbondioksit dışarı yayılır.
Diyafram ve İnterkostal Kaslar: Diyafram göğüs boşluğunu karın boşluğundan ayıran kubbe şeklinde bir kastır. Havayı içeri çekip dışarı atmak için kasılıp gevşeyerek nefes almada çok önemli bir rol oynar. Kaburgalar arasındaki interkostal kaslar aynı zamanda nefes alma sırasında göğüs boşluğunun genişlemesine ve daralmasına da yardımcı olur.
Dolaşım: Oksijen açısından zengin kan akciğerleri terk ettikten sonra kalp tarafından vücudun geri kalanına pompalanır ve hücrelere ve dokulara hayati oksijen sağlar. Oksijensiz kan, gaz değişim sürecini tekrarlamak için kalp yoluyla akciğerlere geri döner.
Goriller, doğal ortamlarına ve yaşam tarzlarına uyarlanmış etkili solunum sistemlerine sahiptir. Vücut ısısını düzenlemek, atık ürünleri ortadan kaldırmak ve tırmanma, yiyecek arama ve bölgelerini savunma gibi yorucu faaliyetleri desteklemek için nefes almaya güveniyorlar.