Wolff yasası, sağlıklı bir insan veya hayvandaki kemiğin, maruz kaldığı yüklere uyum sağlayacağını belirten bir kemik fizyolojisi ilkesidir. Belirli bir kemiğe binen yük artarsa, kemik zamanla kendisini yeniden şekillendirerek bu tür bir yüklemeye karşı daha güçlü hale gelecektir. Kemiğe binen yük azalırsa kemik daha az yoğun hale gelir ve hatta atrofiye bile uğrayabilir.
Wolff yasası ilk olarak 1892'de Alman anatomist Julius Wolff tarafından önerildi. O zamandan beri kapsamlı bir şekilde incelendi ve çok sayıda deneyle doğrulandı. Wolff yasası kemik biyolojisinin temel ilkelerinden biri olarak kabul edilir.
Wolff Yasası Nasıl Çalışır?
Wolff yasası piezoelektrik kavramına dayanmaktadır. Piezoelektriklik, belirli malzemelerin mekanik strese maruz kaldıklarında elektrik yükü üretme yeteneğidir. Kemik piezoelektrik bir malzemedir, yani yüklendiğinde elektrik yükü üretir.
Kemik yüklemesi tarafından üretilen elektrik yükünün, yeni kemik oluşturan hücreler olan osteoblastların aktivitesini uyardığı düşünülmektedir. Osteoblastlar uyarıldığında kemiği oluşturan materyal olan yeni kemik matrisi üretirler. Zamanla yeni kemik matrisi oluşur ve kemik güçlenir.
Wolff Yasasının Klinik Uygulamaları
Wolff yasasının çok sayıda klinik uygulaması vardır. Örneğin egzersize tepki olarak kemiklerin neden güçlendiğini açıklamak için kullanılır. Bir kişi egzersiz yaptığında vücuttaki kemikler artan yüke maruz kalır. Bu artan yükleme osteoblastların aktivitesini uyarır ve yeni kemik oluşumuna yol açar. Zamanla kemikler güçlenir ve kırılmaya karşı daha dayanıklı hale gelir.
Wolff yasası aynı zamanda kemiklerin kullanılmamaya tepki olarak neden zayıflayabildiğini açıklamak için de kullanılıyor. Bir kişi uzun süre hareketsiz kaldığında, vücuttaki kemikler daha az yüke maruz kalır. Bu azalan yükleme, osteoblastların aktivitesinde bir azalmaya ve kemik kütlesi kaybına yol açar. Zamanla kemikler zayıflar ve kırılmaya daha yatkın hale gelir.
Wolff yasası, bir dizi klinik uygulamaya sahip, kemik biyolojisinin temel bir ilkesidir. Egzersize yanıt olarak kemiklerin neden güçlendiğini ve kullanılmadığında neden zayıflayabildiğini açıklamak için kullanılır. Wolff yasası aynı zamanda osteoporoz gibi kemik hastalıklarının tedavilerini tasarlamak için de kullanılıyor.