1. Minimum etkiyle hayatta kalma :Bazı doğum kusurları küçük olabilir veya hayvanın genel sağlığı ve refahı üzerinde çok az işlevsel etkiye sahip olabilir. Bu hayvanlar uygun bakım ve yönetimle nispeten normal yaşamlar sürdürebilirler.
2. İşlevsel zorluklarla hayatta kalma :Bazı doğum kusurları, bir hayvanın günlük aktivitelerini, beslenmesini, üremesini veya hareketliliğini etkileyebilecek fiziksel, fizyolojik veya davranışsal bozukluklara neden olabilir. Bu hayvanlar, durumlarıyla baş etmelerine yardımcı olmak için özel bakıma, konaklamaya veya uyarlamalara ihtiyaç duyabilir.
3. Yaşam kalitesinden ödün vererek hayatta kalma :Bazı doğum kusurları ciddi rahatsızlığa, ağrıya veya hayvanın yaşam kalitesini önemli ölçüde bozan bozulmalara neden olabilir. Bu durumlarda, gereksiz acıyı önlemek için insani ötenazi düşünülebilir.
4. Hayatta Kalmama :Bazı doğum kusurları yaşamla bağdaşmayacak kadar ağır olabilir. Bu gibi durumlarda, etkilenen hayvanlar ölü doğabilir veya doğumdan kısa bir süre sonra ölebilir.
5. Tedavi seçenekleri :Doğum kusurunun niteliğine ve ciddiyetine bağlı olarak, bazıları cerrahi düzeltmeye veya tıbbi müdahalelere uygun olabilir. Erken teşhis ve tedavi, hayatta kalma şansını önemli ölçüde artırabilir ve etkilenen hayvanın yaşam kalitesini artırabilir.
6. Üreme ve genetik üzerindeki etkisi :Kalıtsal doğum kusurlarına sahip hayvanlar, genetik anormalliklerin gelecek nesillere aktarılmasını önlemek için yetiştirme programlarının dışında tutulabilir. Genetik tarama ve sorumlu yetiştirme uygulamaları, belirli doğum kusurlarının görülme sıklığını azaltmada çok önemli bir rol oynamaktadır.
7. Ötenazi :Bir hayvanın doğum kusurunun ciddi acılara neden olduğu veya yaşam kalitesini önemli ölçüde tehlikeye attığı durumlarda, insani ötenazi en etik ve şefkatli eylem tarzı olabilir.
Doğum kusurlu hayvanlara ilişkin sonuçlar, kusur türü, tür, çevresel faktörler, veteriner bakımına erişim ve bakıcılar ve hayvan refahı kuruluşları tarafından sağlanan destek düzeyi gibi çeşitli faktörlere bağlıdır.