1860'lı yıllarda diyabetin tedavisi mümkün değildi ve sıklıkla tanı konulduktan sonraki birkaç yıl içinde ölümle sonuçlanıyordu. Tedavinin temel dayanakları, kan şekeri seviyelerini kontrol etmek amacıyla diyet ve egzersizdi. Kan şekerini düzenleyen hormon olan insülin henüz keşfedilmemişti.