1. İlk Enfeksiyon:
- Genellikle Coxsackievirus A16 veya Enterovirus 71 gibi bir enterovirüs türü olan HFMD virüsü vücuda ağız, burun veya gözlerden girer.
2. Antikor Tepkisi:
- Enfeksiyonun ardından bağışıklık sistemi, özellikle HFMD virüsüne karşı hedeflenen antikorları hızla üretir. Bu antikorlar virüsü tanımak ve ona bağlanmak için tasarlanmış proteinlerdir.
3. Nötrleştirme:
- Antikorlar HFMD virüsünün yüzeyine bağlanarak virüsün sağlıklı hücrelere girmesini ve enfekte etmesini engeller. Bu, virüsü etkili bir şekilde etkisiz hale getirerek zararsız hale getirir.
4. Fagositoz:
- Makrofajlar ve nötrofiller olarak bilinen özel bağışıklık hücreleri, fagositoz adı verilen bir süreçle antikor kaplı virüsleri yutar ve yok eder.
5. Bellek Hücreleri:
- Bağışıklık tepkisinin bir parçası olarak hafıza B hücreleri ve hafıza T hücreleri üretilir. Bu hücreler HFMD virüsünü "hatırlar" ve vücutta uzun süre kalır. Bu, kişinin gelecekte virüsle tekrar karşılaşması durumunda daha hızlı ve daha güçlü bir bağışıklık tepkisi oluşmasını sağlar.
6. İnterferon Üretimi:
- Enfekte olmuş hücreler, yakındaki hücrelere viral enfeksiyona karşı savunmalarını güçlendirmeleri için sinyal gönderen, interferon adı verilen antiviral proteinleri salgılar. İnterferonlar virüsün enfekte olmamış hücrelere yayılmasını sınırlamaya yardımcı olur.
7. Enfekte Hücrelerin Ortadan Kaldırılması:
- Bir tür beyaz kan hücresi olan sitotoksik T hücreleri, vücuttaki enfekte hücreleri tanır ve yok eder. Bu, virüsün daha fazla çoğalmasını ve yayılmasını önler.
8. Belirtilerin Çözümü:
- Bağışıklık sistemi virüsü etkili bir şekilde ortadan kaldırdıkça, ateş, ağız yaraları ve döküntüler gibi HFMD ile ilişkili semptomlar yavaş yavaş düzelir.
Bağışıklık sistemi genellikle birkaç hafta içinde HFMD ile savaşırken, bazı kişilerin tıbbi müdahale gerektiren daha ciddi semptomlar yaşayabileceğini belirtmekte fayda var. Nadir durumlarda HFMD, ensefalit (beyin iltihabı) ve menenjit (beyin ve omurilik çevresindeki zarların iltihabı) gibi komplikasyonlara yol açabilir.