Klinik ortamlarda sağlık uzmanları, aşağıdakileri içerebilecek çeşitli faktörleri değerlendirerek bir kişinin klinik uygunluğunu değerlendirir:
1. Tıp Geçmişi: Herhangi bir kronik durum, önceki hastalıklar, ameliyatlar veya alerjiler de dahil olmak üzere bireyin geçmiş tıbbi geçmişinin gözden geçirilmesi.
2. Fizik Muayene: Hayati belirtilerin (örneğin kan basıncı, kalp atış hızı, sıcaklık, solunum hızı) değerlendirilmesi için fizik muayene yapılması, genel bir fiziksel muayene yapılması ve akut veya kronik sağlık sorunlarının belirtilerinin belirlenmesi.
3. Laboratuvar Testleri: Genel sağlığı değerlendirmek ve altta yatan tıbbi durumları dışlamak için kan testleri, idrar analizi veya görüntüleme çalışmaları gibi ilgili laboratuvar testlerinin sipariş edilmesi ve gözden geçirilmesi.
4. İşlevsel Değerlendirme: Hareketlilik, güç, bilişsel işlev ve günlük yaşam aktiviteleri dahil olmak üzere kişinin işlevsel durumunun değerlendirilmesi.
5. Ruh Sağlığı Değerlendirmesi: Duygusal durumu, herhangi bir psikolojik bozukluğun varlığı veya amaçlanan müdahaleye veya prosedüre katılma yeteneğini etkileyebilecek endişeler de dahil olmak üzere bireyin zihinsel refahının değerlendirilmesi.
Değerlendirmenin bulgularına dayanarak sağlık uzmanı, bireyin klinik olarak planlanan eylem planına devam etmeye uygun olup olmadığına karar verir. Bu değerlendirme, müdahale sırasında veya sonrasında kişinin sağlığının ve refahının tehlikeye atılmamasını ve işlemin risk ve faydalarının dikkatle değerlendirilmesini sağlamayı amaçlamaktadır.
"Klinik açıdan uygun" dinamik bir kavramdır ve değerlendirmenin zaman içinde veya farklı klinik bağlamlarda tekrarlanması gerekebilir. Kriterler müdahalenin niteliğine bağlı olarak değişebileceğinden, bireylerin belirli prosedürler, tedaviler veya programlara klinik uygunluklarını belirlemek için sağlık uzmanlarına danışmaları önemlidir.