1. Gaz değişimi için artırılmış yüzey alanı: Alveoller, akciğerlerdeki gaz değişiminin birincil bölgeleridir; burada solunan havadaki oksijen kan dolaşımına yayılır ve kan dolaşımındaki karbondioksit, solunan havaya yayılır. Çok sayıda küçük alveolün varlığı, birkaç büyük alveol ile karşılaştırıldığında gaz değişimi için mevcut toplam yüzey alanını önemli ölçüde artırır. Bu daha geniş yüzey alanı, gazların daha verimli ve hızlı difüzyonunu kolaylaştırarak solunum verimliliğini en üst düzeye çıkarır.
2. Yapısal destek: Küçük alveollerden oluşan karmaşık ağ, akciğerlere yapısal destek sağlayarak ağırlıkları altında çökmelerini önler. Alveollerin ince duvarları, solunum sırasında akciğerlerin şeklinin ve stabilitesinin korunmasına yardımcı olan elastik lifler ve bağ dokusu ağıyla güçlendirilir.
3. Daha az yayılma mesafesi: Gazların kan dolaşımına ulaşmak için kat etmesi gereken mesafe olan difüzyon mesafesi, büyük alveollere kıyasla küçük alveollerde daha kısadır. Bunun nedeni alveollerin duvarlarının son derece ince olması ve gazların hızlı ve etkili bir şekilde yayılmasına izin vermesidir. Daha kısa difüzyon mesafesi, oksijenin hızlı bir şekilde kan dolaşımına girebilmesini ve karbondioksitin verimli bir şekilde dışarı atılabilmesini sağlayarak gaz değişiminin verimliliğini optimize eder.
4. Kılcal yoğunluk: Alveolleri çevreleyen küçük kan damarları olan kılcal damarlar, akciğerler ve kan dolaşımı arasında oksijen ve karbondioksitin taşınmasından sorumludur. Küçük alveollerin etrafındaki yoğun kılcal damar ağı, alveoller ile kılcal damarlar arasında gaz alışverişi için geniş bir yüzey alanı olmasını sağlayarak gazların verimli transferini kolaylaştırır.
5. Esneklik ve dayanıklılık: Çok sayıda küçük alveolün varlığı akciğerlere esneklik ve dayanıklılık sağlar. Nefes alma sırasında akciğerler genişleyebilir ve daha büyük miktarda havayı barındırabilir, nefes verme sırasında ise geri çekilip havayı etkili bir şekilde dışarı atabilir. Küçük alveoller, akciğerlerin yapısal bütünlüğünü bozmadan bu genişlemeye ve daralmaya izin verir.
Özetle, akciğerlerde birkaç büyük alveol yerine çok sayıda küçük alveolün bulunması, gaz alışverişi için yüzey alanını maksimuma çıkarır, yapısal destek sağlar, difüzyon mesafesini azaltır, yoğun kılcal ağlara izin verir ve esnekliği ve esnekliği arttırır; bunların hepsi Solunum sisteminin verimli çalışması.