1. Duygusal Uyuşma: Kendini yaralama, ezici duygusal acıyı veya sıkıntıyı uyuşturmak için bir başa çıkma mekanizması olarak hizmet edebilir. Fiziksel acı vererek, bireyler geçici olarak yoğun olumsuz duygulardan kaçabilir veya bu duygulardan uzaklaşabilir, bu da bir rahatlama hissine yol açabilir. Bu, bireyler duygusal durumlarını düzenlemeye çalışırken kendine zarar verme davranışına yol açabilir.
2. Dikkat Dağıtma ve Kontrol: Kendini yaralama duygusal, psikolojik veya durumsal stres faktörlerinden geçici olarak uzaklaşmayı sağlayabilir. Fiziksel acı ve kişinin kendi kendine verdiği yaralanmalara odaklanmak, dikkati zor düşüncelerden veya durumlardan uzaklaştırabilir. Ek olarak, bazı kişiler, kendilerini bunalmış veya çaresiz hissettiklerinde, bedenleri ve yaşamları üzerinde kontrol kurmanın bir yolu olarak kendine zarar vermeyi kullanabilirler.
3. Tehlike İletişimi: Kendini yaralama bazen bireylerin sözle ifade etmekte zorlanabilecekleri acı, sıkıntı veya iç karışıklık duygularını ifade eden sözsüz bir iletişim biçimi olabilir. Kendine zarar vererek, yardım veya desteğe olan ihtiyaçlarını aktarmaya çalışıyor olabilirler.
4. Endorfin Salımı: Kendini yaralama, zevk, acıyı dindirme ve ödülle ilişkili hormonlar olan endorfinlerin salınmasına neden olabilir. Bireyler bu geçici rahatlama ve zevk duygusunu deneyimlemek için tekrar tekrar bu duruma girebileceğinden, bu bir kendine zarar verme döngüsü yaratabilir.
5. Olumsuz Benlik İmajının Güçlendirilmesi: Kendini yaralama, olumsuz kendilik algılarını güçlendirebilir ve düşük benlik saygısını sürdürebilir. Kendine zarar verme eylemi, olumsuz kendi kendine konuşmayı ve özeleştiriyi güçlendirebilir, bu da bireylerin olumlu bir öz imaj geliştirmesini daha zor hale getirebilir.
6. Sosyal Geri Çekilme ve İzolasyon: Kendini yaralama sosyal geri çekilmeye ve izolasyona katkıda bulunabilir. Bireyler kendilerine zarar verme davranışlarından dolayı kendilerini utanmış, utanmış veya yanlış anlaşılmış hissedebilirler, bu da onların sosyal etkileşimlerden kaçınmasına ve destek ağlarından uzaklaşmasına neden olabilir.
7. Risk Alma ve Dürtüsellik: Kendini yaralama, artan dürtüsellik ve risk alma davranışlarıyla ilişkili olabilir. Kendine zarar veren bireylerin, madde kullanımı veya korunmasız seks gibi diğer riskli veya kendine zarar veren davranışlara da girme olasılıkları daha yüksek olabilir.
8. Karar Vermede Zayıflama: Kendini yaralama bilişsel işleyişi ve karar verme yeteneklerini etkileyebilir. Duygusal sıkıntı ve kendine zarar vermeyle meşgul olmak, rasyonel kararlar almayı zorlaştırabilir ve yaşamın çeşitli yönlerinde daha olumsuz sonuçlara yol açabilir.
9. Bağımlılık Olarak Kendine Zarar Verme: Bazı durumlarda, kendine zarar verme, madde bağımlılığına benzer şekilde bağımlılık yaratabilir. Bireyler, zor duygularla başa çıkmak veya bunun sağladığı geçici rahatlamayı deneyimlemek için kendine zarar verme konusunda kompulsif bir ihtiyaç geliştirebilirler.
Kendini yaralayan bireylerin tümünün bu davranış değişikliklerinin tamamını sergilemediğini belirtmek önemlidir. Kendine zarar vermenin davranış üzerindeki etkisi, bireye, zihinsel sağlık durumuna ve kendine zarar verme davranışının ciddiyetine bağlı olarak büyük ölçüde değişebilir. Profesyonel yardım ve destek almak, kendine zarar verme sorununu ele almak ve kişinin davranışları üzerindeki olumsuz etkilerini azaltmak için çok önemlidir.