1. Genetik:Bazı genetik varyasyonlar, bir bireyin yeme bozukluğu geliştirme olasılığını artırabilir, ancak genetik tek başına bir kişinin yeme bozukluğu geliştirip geliştirmeyeceğini belirlemez.
2. Çevresel faktörler:
- Aile dinamikleri:Kontrolcü veya eleştirel ebeveynlik tarzları veya ailede yeme bozuklukları öyküsü gibi işlevsiz aile dinamikleri, yeme bozukluğu geliştirme riskini artırabilir.
- Akran baskısı:Akranlardan gelen olumsuz beden imajı mesajları veya medyadaki ve reklamlardaki gerçekçi olmayan güzellik standartlarına maruz kalmak, beden memnuniyetsizliğine ve yeme bozukluğu davranışlarına katkıda bulunabilir.
- Kültürel etkiler:Zayıflığı ve görünümü vurgulayan sosyokültürel normlar, vücut imajı kaygılarına ve yeme bozukluklarına katkıda bulunabilir.
- Travma:Fiziksel veya cinsel istismar gibi travmatik olaylar yaşamak, bir başa çıkma mekanizması olarak yeme bozukluğu geliştirme riskini artırabilir.
3. Psikolojik faktörler:
- Düşük benlik saygısı:Benlik saygısı düşük olan bireyler, beden imajı kaygılarına ve yeme bozukluklarına daha duyarlı olabilirler.
- Depresyon ve anksiyete:Yeme bozuklukları sıklıkla depresyon ve anksiyete gibi zihinsel sağlık durumlarıyla birlikte ortaya çıkar. Bu koşullar yeme bozukluğunun semptomlarını kötüleştirebilir ve iyileşmeyi daha da zorlaştırabilir.
4. Diyet yapma ve kilo verme girişimleri:Aşırı diyet ve kısıtlayıcı yeme uygulamaları, başlangıçta kilo vermeye yönelik olsa bile bazen yeme davranışlarının bozulmasına ve yeme bozukluğuna yol açabilir.
5. Beden imajı kaygıları:Olumsuz beden imajı, beden memnuniyetsizliği ve kişinin vücuduna ilişkin çarpık bir bakış açısı, yeme bozukluğu olan bireyler arasında yaygındır.
Yeme bozukluğunun gelişiminin bu faktörlerin birleşiminden etkilendiğini ve bu faktörleri deneyimleyen herkesin yeme bozukluğu geliştirmeyeceğini unutmamak önemlidir. Ayrıca yeme bozuklukları her cinsiyetten, yaştan, etnik kökenden ve sosyoekonomik kökenden bireyleri etkileyebilir.