Arenavirüslerin viryonları kabaca küreseldir ve 50 ila 300 nanometre (nm) arasında değişen bir çapa sahiptir. Tomurcuklanma sırasında konakçı hücrenin plazma zarından türetilen bir lipit çift katmanından oluşan bir dış zarfa sahiptirler. Zarf ayrıca konakçı hücrelere bağlanma ve girişten sorumlu glikoproteinleri de içerir.
Viryonun içinde arenaviral genom, büyük (L) segment ve küçük (S) segment olarak belirlenen iki doğrusal, tek iplikçikli RNA segmentinden oluşur. Bu segmentler viral replikasyon, toplanma ve patogenez için gerekli olan proteinleri kodlar.
L segmenti, hem L hem de S segmentlerinin viral transkripsiyonu ve replikasyonu için çok önemli olan viral RNA'ya bağımlı RNA polimerazına (RdRp) yönelik genetik bilgiyi taşır. Ek olarak, L segmenti bir nükleoprotein (N) ve bir glikoprotein öncüsünü (GPC) kodlar ve bunlar ayrıca GP1 ve GP2 olmak üzere iki alt birime işlenir.
S segmenti, viral matriks proteinini (Z) ve nükleokapsidi oluşturmak üzere viral RNA ile birleşen nükleoproteini (NP) kodlar. NP, genom replikasyonunun başlatılmasında ve düzenlenmesinde kritik bir rol oynar.
Arenavirüsler iki ana gruba ayrılır:Eski Dünya arenavirüsleri ve Yeni Dünya arenavirüsleri. Afrika, Asya ve Avrupa'da bulunan Eski Dünya arenavirüsleri arasında Lassa ateşine neden olan Lassa virüsü ve insanlarda patojenik olmayan bir virüs olan ancak immünoloji ve viroloji çalışmaları için önemli bir model olan lenfositik koryomenenjit virüsü (LCMV) gibi virüsler bulunur.
Yeni Dünya arenavirüsleri Amerika'da bulunur ve Arjantin kanamalı ateşinin etken maddesi olan Junín virüsü ve Bolivya hemorajik ateşinden sorumlu Machupo virüsü gibi virüsleri içerir.
Arenaviral enfeksiyonlar, hafif ateşli hastalıklardan şiddetli hemorajik ateşlere kadar çeşitli klinik belirtilerle ortaya çıkabilir. Semptomlar ateş, kas ağrıları, baş ağrısı, bulantı, kusma ve kanama bozukluklarını içerebilir. Hastalığın şiddeti ve hemorajik komplikasyon riski spesifik virüse bağlı olarak değişir.
Arenavirüsler, enfekte hayvanlarla temas yoluyla veya enfekte bireylerin vücut sıvıları veya kontamine materyalleriyle doğrudan temas yoluyla bulaşabilir. Lassa virüsü gibi bazı arenavirüslerin aerosolizasyon yoluyla bulaştığı bilinmektedir.
Arenaviral enfeksiyonlara yönelik önleme ve kontrol önlemleri arasında iyi hijyen uygulanması, enfekte kişilerle temastan kaçınılması ve vektör kontrol stratejilerinin uygulanması yer alır. Araştırma ortamlarında kullanılan LCMV aşısı ve Arjantin'de kullanılan Junín virüsü aşısı gibi bazı arenavirüsler için aşı mevcuttur.
Ciddi hastalık ve salgınlara neden olma potansiyelleri nedeniyle arenavirüsler, Biyogüvenlik Düzeyi 3 (BSL-3) veya BSL-4 patojenleri olarak sınıflandırılır ve laboratuvar çalışmaları için özel işleme ve muhafaza tesisleri gerektirir.
Özetle arenavirüsler, Arenaviridae familyasına ait tek sarmallı RNA virüsleridir. Hafif ateşli hastalıklardan şiddetli hemorajik ateşlere kadar geniş bir yelpazede hastalıklara neden olabilirler. Bulaşmalarını, patogenezini anlamak ve etkili önleme ve tedavi stratejileri geliştirmek, arenaviral enfeksiyonları yönetmek ve halk sağlığı üzerindeki etkilerini azaltmak için çok önemlidir.