Gaz değişimi için azaltılmış yüzey alanı: Alveol duvarlarının tahrip edilmesi, gaz değişimi için mevcut toplam yüzey alanını azaltır. Bu, akciğerlerdeki havadan kan dolaşımına daha az oksijen alınabileceği anlamına gelir.
Artırılmış yayılma mesafesi: Amfizemde oksijenin alveol duvarlarındaki kılcal damarlara ulaşması için kat etmesi gereken mesafe artar. Bu, oksijenin alveol-kılcal membran boyunca yayılmasını ve kan dolaşımına girmesini zorlaştırır.
Elastik geri tepme kaybı: Akciğerlerin elastik geri tepmesi alveol duvarlarındaki elastin lifleri tarafından sağlanır. Amfizemde bu lifler tahrip olur ve elastik geri tepme kaybına yol açar. Bu, akciğerlerin nefes alma sırasında genişlemesini ve geri çekilmesini zorlaştırır.
Hava hapsi: Alveol duvarlarının tahrip olması ve elastik geri tepmenin kaybı, akciğerlerde hava hapsine yol açar. Bu, solunan havanın bir kısmının akciğerlerde kaldığı ve nefes verme sırasında dışarı atılmadığı anlamına gelir. Bu, kan dolaşımına alınabilecek oksijen miktarını daha da azaltır.
Havalandırma-perfüzyon uyumsuzluğu: Alveol duvarlarının tahrip olması ve elastik geri tepmenin kaybı da ventilasyon-perfüzyon uyumsuzluğuna yol açar. Bu, akciğerlerin bazı bölgelerinin kan akışından daha fazla hava alırken diğer bölgelerinin havadan daha fazla kan akışı aldığı anlamına gelir. Bu, gaz değişiminin verimliliğinde bir azalmaya neden olur.
Tüm bu faktörler amfizemde kandaki oksijen seviyesinin azalmasına katkıda bulunur. Bu, nefes darlığı, yorgunluk ve kafa karışıklığı gibi çeşitli semptomlara yol açabilir. Ağır vakalarda amfizem ölümcül olabilir.