1. Demirin Azaltılması :Midede, ferrik demir (Fe3+), mide suları, özellikle hidroklorik asit ve gastrik askorbik asit (C vitamini) enzimi tarafından demirli demire (Fe2+) indirgenir. Bu azalma demir emilimi için gereklidir.
2. Mide Proteinlerine Bağlanma: Demir demiri indirgendikten sonra transferrin ve laktoferrin gibi mide proteinlerine bağlanır. Bu proteinler demirin daha fazla oksidasyondan korunmasına yardımcı olur ve ince bağırsağa taşınmasını kolaylaştırır.
3. İnce Bağırsağa Nakil: Demir-protein kompleksleri de dahil olmak üzere mide içeriği, öncelikle duodenum olmak üzere ince bağırsağa aktarılır.
4. Fırça Sınırının Azaltılması ve Alınması: Duodenumda, enterositlerin (bağırsak hücreleri) fırçamsı kenar zarı, demirin emilimini kolaylaştıran spesifik proteinler içerir. Bu proteinler, demiri fırça kenar membranından enterosit içine taşıyan iki değerlikli metal taşıyıcı 1'i (DMT1) içerir.
5. Hücre İçi Depolama ve Taşıma: Enterositin içinde demir, demiri toksik olmayan bir biçimde tutan bir protein olan ferritinde depolanır. Vücuttaki demir depoları azaldığında ferritinden demir salınır ve enterositten kan dolaşımına aktarılır.
6. Kan Dolaşımına Aktar :Demir, ferroportin adı verilen bir protein tarafından enterositten kan dolaşımına taşınır. Ferroportin, enterositin bazolateral membranında bulunur ve ferröz demirin ihracatını kolaylaştırır.
7. Oksidasyon ve Transferrine Bağlanma: Demirli demir, kan dolaşımına girdiğinde hızla ferrik demire (Fe3+) oksitlenir. Bu oksidasyon seruloplazmin enzimi tarafından kolaylaştırılır. Ferrik demir daha sonra demiri vücutta çeşitli dokulara ve hücrelere taşıyan bir plazma proteini olan transferrine bağlanır.
Demir emiliminin düzenlenmesi, çeşitli hormonları ve düzenleyici mekanizmaları içeren karmaşık bir süreçtir. Vücut, demir homeostazisini korumak ve demir eksikliğini veya aşırı demir yükünü önlemek için demir emilimini sıkı bir şekilde kontrol eder.