1. Ağız boşluğu: Dil ve ağızda tatlı, ekşi, tuzlu, acı ve umami gibi farklı kimyasal uyaranları algılayan özel tat tomurcukları bulunur. Bu tat tomurcukları, vücudu gıda alımına ve sindirim enzimlerinin salgılanmasına hazırlayan sindirimin sefalik aşamasını başlatır.
2. Yemek borusu: Yiyecek yemek borusundan geçerken, yemek borusu duvarlarındaki mekanik reseptörler, yutulan malzemenin varlığını ve dokusunu algılar. Bu, yiyeceği aşağı doğru iten peristaltik hareketleri tetikler.
3. Mide: Midede hem mekanik hem de kimyasal reseptörler bulunur. Mide duvarındaki gerilme reseptörleri, yiyeceğin hacmini algılar ve mide sıvılarının salınması ve kas kasılmaları gibi uygun mide tepkilerini tetikler. Midedeki kemoreseptörler gıdadaki asitliği, pH seviyelerini ve bazı kimyasalları algılayarak mide salgılarını ve sonraki sindirim aşamalarının başlatılmasını düzenler.
4. İnce bağırsak: İnce bağırsakta besin kimusunun çeşitli özelliklerini algılayan çok sayıda reseptör bulunur. Bağırsak duvarlarındaki mekanoreseptörler şişkinliği izler ve gıdanın hareket hızını kontrol eder. İnce bağırsaktaki kemoreseptörler şekerler, amino asitler ve yağlar gibi belirli besinleri tespit ederek sindirim enzimlerinin üretimini ve besinlerin emilimini uyaran hormonların salınmasını tetikler.
5. Kolon ve rektum: Kalın bağırsak, kolon ve rektumun doluşunu algılayan, atık materyali anüse doğru itmek için peristaltik hareketleri başlatan mekanoreseptörler içerir. Rektumun genişlemesi aynı zamanda dışkılama dürtüsünü de uyarır.
Bu reseptörler, sindirimin farklı aşamalarını koordine etmek için birlikte çalışarak uygun gıda parçalanmasını, besin emilimini ve atıkların ortadan kaldırılmasını sağlar.