1. Protein sentezi:Amino asitlerin fazlası, yeni proteinler oluşturmak veya hasarlı olanları onarmak amacıyla protein sentezi için kullanılabilir. Bu süreç büyüme, doku onarımı ve hücresel fonksiyonların sürdürülmesi için gereklidir.
2. Glukoneogenez:Vücutta yeterli miktarda karbonhidrat ve yağ asidi varsa, amino asitlerin fazlası glukoneogenez adı verilen bir süreçle glikoza dönüştürülebilir. Bu öncelikle karaciğer ve böbreklerde meydana gelir. Glikoz vücudun ana enerji kaynağıdır ve glukoneogenez, diyetle karbonhidrat alımı düşük olduğunda glikoz homeostazisinin korunmasına yardımcı olur.
3. Deaminasyon:Fazla amino asitler, amino grubunun amino asitten uzaklaştırıldığı, deaminasyon adı verilen bir işleme tabi tutulabilir. Deaminasyon esas olarak karaciğerde meydana gelir. Ortaya çıkan bileşikler daha sonra enerji üretiminde veya metabolik yollarda kullanılabilecek çeşitli ara ürünlere dönüştürülür. Amino grubundan gelen nitrojen, böbrekler yoluyla atık bir ürün olan üre olarak atılabilir.
4. Ketogenez:Bazı durumlarda, özellikle açlık veya düşük karbonhidrat alımı dönemlerinde fazla amino asitler, ketogenez adı verilen bir süreçle keton cisimciklerine dönüştürülebilir. Bu öncelikle karaciğerde meydana gelir. Keton cisimleri, glikoz seviyeleri düşük olduğunda beyin ve diğer dokular için alternatif bir enerji kaynağı olarak hizmet edebilir.
5. Depolama:Bazı amino asitler iskelet kaslarında ve diğer dokularda amino asit havuzları halinde kısa süreliğine depolanabilir. Bu rezervler, protein sentezinin veya enerji talebinin arttığı zamanlarda kullanılabilir.
Amino asit metabolizmasının düzenlenmesinin, çeşitli hormonları ve sinyal yollarını içeren karmaşık bir süreç olduğunu unutmamak önemlidir. Vücut, protein sentezini, enerji üretimini ve genel metabolik homeostazı optimize etmek için amino asit dengesini korumayı amaçlamaktadır.