1. Kenar Boşluğu :Lökositler iltihaplanma veya yaralanmaya işaret eden kimyasal sinyalleri algıladığında marjinasyon adı verilen bir işleme tabi tutulurlar. Marjinasyon sırasında lökositler kan akışının merkezinden damar duvarına doğru hareket eder. Bu onların kan damarını kaplayan endotel hücreleriyle yakın temasa geçmelerini sağlar.
2. Yapışma :Lökositler endotelyal hücrelerin yakınına geldiklerinde, yüzeylerinde eksprese edilen spesifik adezyon molekülleri yoluyla damar duvarına yapışırlar. Bu yapışma molekülleri, selektinler ve integrinler gibi endotel hücreleri üzerindeki tamamlayıcı moleküllere bağlanır.
3. Diyapedez :Yapışmanın ardından lökositler, endotel hücreleri ile altta yatan bazal membran arasındaki boşluklardan sıkılma işlemi olan diyapedezden geçer. Bu onların kan dolaşımından çıkıp çevredeki dokuya girmelerine olanak tanır.
4. Kemotaksis :Lökositler, kemoattraktanlar adı verilen kimyasal sinyaller aracılığıyla iltihap veya doku tahribatı bölgesine doğru yönlendirilir. Bu kemoattraktanlar, iltihap bölgesindeki hasarlı hücreler, bakteriler ve diğer bağışıklık hücreleri tarafından üretilir. Lökositler kemoattraktanları algılar ve kemotaksis adı verilen bir süreçle bu sinyallerin daha yüksek konsantrasyonlarına doğru hareket eder.
5. Ekstravazasyon :Lökositler damar duvarından göç ettikten sonra ekstravazasyona uğrarlar, bu da perivasküler boşluktan çevredeki dokuya geçme sürecidir. Bu, hücre dışı matris boyunca daha fazla yapışma ve göçü içerir.
Bu adımları takip ederek lökositler kan dolaşımını terk edebilir ve fagositoz, patojenleri öldürme ve bağışıklık tepkilerini teşvik etmek için sitokinleri salma gibi işlevlerini yerine getirebilecekleri iltihaplanma veya doku tahribatı bölgelerine ulaşabilirler.