1. Tip I (Yavaş Kasılan) Lifler :
- Bu lifler öncelikle dayanıklılık faaliyetlerinde kullanılır ve yavaş bir kasılma hızına ve yüksek yorulma direncine sahiptir.
- Oksijeni kullanmada etkilidirler ve uzun süre kuvvet üretebilirler.
- Tip I lifler, omurga stabilitesinin ve duruşun korunmasında önemli rol oynayan transversus abdominis ve multifidus gibi derin çekirdek kaslarında baskındır.
2. Tip IIA (Hızlı Seğirmeli Oksidatif) Lifler :
- Bu lifler Tip I liflere kıyasla daha hızlı bir büzülme hızına sahiptir ancak yine de iyi bir yorulma direnci sergiler.
- Hem güç üretimi hem de dayanıklılık faaliyetlerinde bulunurlar ve hem aerobik hem de anaerobik enerji sistemlerini kullanabilirler.
- Tip IIA lifleri, gövde hareketine ve stabilizasyona katkıda bulunan rektus abdominis ve dış oblikler gibi yüzeysel çekirdek kaslarında bulunur.
3. Tip IIX/D (Hızlı Kasılan Glikolitik) Lifler :
- Bu lifler, tüm kas lifi türleri arasında en yüksek kasılma hızına ve güç çıkışına sahiptir, ancak aynı zamanda çabuk yorulurlar.
- Esas olarak anaerobik enerji üretimine dayanırlar ve kısa, güçlü hareketler için çok uygundurlar.
- Tip IIX/D lifleri daha derin çekirdek kaslarında, özellikle de omurganın stabilizasyonunda ve ekstansiyon hareketlerinin desteklenmesinde rol oynayan erektör spina ve kuadratus lumborumda bulunur.
4. Tip IIB (Hızlı Kasılan Glikolitik) Lifler :
- Bu fiberler, güç çıkışı ve yorulma özellikleri açısından Tip IIX/D fiberlere benzer.
- Ancak Tip IIB lifleri biraz daha yavaş büzülme hızlarına sahiptir ve yorulmadan önce daha fazla kuvvet üretebilirler.
- Gövde hareketine ve stabilizasyona katkıda bulunan rektus femoris ve latissimus dorsi gibi daha yüzeysel çekirdek kaslarda bulunurlar.
Çekirdek stabilizatörlerindeki farklı kas lifi tipleri, çok çeşitli hareketler ve aktiviteler sırasında stabilite, güç ve mobilite sağlamak için birlikte çalışır. Her lif tipinin oranı bireyler arasında değişir ve genetik faktörlerden, antrenmandan ve fiziksel aktivite seviyelerinden etkilenebilir.