Sinir uyarılabilirliğinin artması: Kalsiyum, sinirlerin ve kasların uyarılabilirliğinin düzenlenmesinde çok önemli bir rol oynar. Hücre zarının sodyum iyonlarına geçirgenliğini azaltarak sinir hücrelerinin dinlenme zarı potansiyelinin stabilize edilmesine yardımcı olur. Kalsiyum seviyeleri düşük olduğunda bu dengeleyici etki azalır ve sinir hücrelerinin uyarılabilirliğinin artmasına neden olur. Bu, spontan elektrik deşarjlarına yol açarak sinirlerin tahriş olmasına ve kas kasılmalarına neden olabilir.
Zayıflamış kas fonksiyonu: Kalsiyum iskelet kaslarının düzgün çalışması için gereklidir. Kas hücrelerinde kuvvet üreten iki protein olan aktin ve miyozin filamentleri arasındaki etkileşimi kolaylaştırarak kas kasılması sürecine dahil olur. Düşük kalsiyum seviyeleri bu etkileşimi bozar, kas fonksiyonunu bozar ve kas güçsüzlüğüne ve kramplara neden olur.
Paratiroid hormonu (PTH) düzeylerinde değişiklik: Hipokalsemi, paratiroid bezleri tarafından üretilen bir hormon olan PTH'nin salınmasını tetikler. PTH, kalsiyumun kemikten salınmasını, kalsiyumun bağırsaktan emilmesini ve kalsiyumun böbreklerde yeniden emilmesini teşvik ederek kalsiyum düzeylerini artırma görevi görür. Bununla birlikte, kronik hipokalsemide olduğu gibi aşırı veya uzun süreli PTH salınımının kas fonksiyonu üzerinde olumsuz etkileri olabilir. PTH kas liflerini doğrudan uyararak kas güçsüzlüğüne ve kramplara neden olabilir.
Elektrolit dengesizlikleri: Hipokalsemi aynı zamanda magnezyum ve potasyum gibi diğer elektrolitlerde de dengesizliklere yol açabilir. Bu dengesizlikler ayrıca sinir sinirliliğine ve kas kramplarına katkıda bulunabilir.
Bu faktörlerin birleşimi, hipokalseminin özelliği olan sinirlerde sinirlilik ve ağrılı kas kramplarına neden olabilir. Bu semptomları hafifletmek için hipokalseminin altında yatan nedeni ele almak ve normal kalsiyum seviyelerini yeniden sağlamak önemlidir.