1. Hiperglisemi:İnsülin, glikozun enerji için hücrelere girmesine izin vererek kan şekeri seviyelerini düzenlemeye yardımcı olan bir hormondur. Fonksiyonel insülin reseptörleri olmadan hücreler kan dolaşımından glikozu alamazlar, bu da kanda glikoz birikmesine yol açarak hiperglisemiye neden olur.
2. Bozulmuş Glikoz Alımı:İnsülin reseptörleri, glikozun çeşitli dokulara, özellikle kas, karaciğer ve yağ dokusuna taşınması için kritik öneme sahiptir. Fonksiyonel insülin reseptörleri olmadan, bu dokular kandaki glikozu etkili bir şekilde alamayacaktır, bu da glikoz kullanımının azalmasına ve kan şekeri seviyelerinin artmasına neden olacaktır.
3. Glikoz Depolamasının Azaltılması:İnsülin ayrıca glikozun karaciğerde ve kaslarda glikojen formunda depolanmasını da teşvik eder. İşlevsel insülin reseptörleri olmasaydı, bu dokuların glikozu depolama yeteneği bozulur ve kan şekeri seviyelerinin yükselmesine neden olur.
4. Artan Glukoneogenez:İnsülin direncine veya eksikliğine yanıt olarak vücut, öncelikle karaciğerde glukoneogenez adı verilen bir süreçle glikoz üretimini artırabilir. Bu işlem, karbonhidrat olmayan maddeleri glikoza dönüştürerek kan şekeri seviyelerinin yükselmesine daha da katkıda bulunur.
5. Ketoasidoz:Şiddetli vakalarda, glikozun enerji için kullanılamaması, ketoasidoz olarak bilinen bir durum olan kan dolaşımında ketonların birikmesine yol açabilir. Bu özellikle mutlak insülin eksikliğinin olduğu tip 1 diyabetli kişilerde yaygındır.
Bu nedenle, eğer insülin reseptörleri çalışmayı durdurursa, genel etki, hücrelerin glikozu alma ve kullanma yeteneğinin bozulması olacak, bu da kan şekeri seviyelerinin yükselmesine ve potansiyel olarak hiperglisemi, ketoasidoz gibi ciddi komplikasyonlara ve çeşitli organlarda uzun vadeli hasara yol açacaktır. dokular.