Toplam harcama denge seviyesinin altına düşerse, hükümet harcanabilir geliri ve dolayısıyla toplam harcamayı artırmak için harcamalarını artırabilir veya vergileri azaltabilir. Tersine, eğer toplam harcama denge seviyesini aşarsa, hükümet harcanabilir geliri ve dolayısıyla toplam harcamayı azaltmak için harcamalarını azaltabilir veya vergileri artırabilir.
2. Faiz oranlarındaki değişiklikler:
Merkez bankası faiz oranlarını değiştirmek ve toplam harcamaları etkilemek için para politikasını kullanabilir. Faiz oranlarındaki düşüş borçlanmayı daha ucuz hale getirerek işletmeleri ve tüketicileri daha fazla harcamaya teşvik ederken, faiz oranlarındaki artış borçlanmayı daha pahalı hale getiriyor ve harcamaları caydırıyor.
3. Döviz kuru ayarlamaları:
Yerli paranın değer kaybetmesi, yerli malları yabancı mallara göre daha ucuz hale getirir, ihracatı teşvik eder ve ithalatı caydırır, dolayısıyla toplam harcamaları artırır. Tersine, yerel para biriminin değer kazanması yerli malları yabancı mallara göre daha pahalı hale getirir, ihracatı caydırır ve ithalatı teşvik eder, dolayısıyla toplam harcamaları azaltır.
4. Otomatik stabilizatörler :
Bunlar, dalgalanmalar sırasında ekonomiyi istikrara kavuşturmaya yardımcı olan yerleşik ekonomik mekanizmalardır. Örneğin işsizlik yardımları, işsizlik arttığında otomatik olarak artar, işsiz işçilere gelir desteği sağlar ve toplam harcamaların korunmasına yardımcı olur. Tersine, gelir düştüğünde kişisel gelir vergileri otomatik olarak azalır, bireyleri daha fazla harcanabilir gelire sahip bırakır ve toplam harcamayı destekler.