1. Bölümlendirme:Pankreas, sindirim enzimlerini, zimojen granülleri adı verilen özel bölmelerde, zimojen adı verilen inaktif formlarda depolar. Bu granüller, sindirim sistemine salınana kadar enzimlerin hassas pankreas dokularıyla temas etmesini engeller.
2. Proenzimler:Zimojenler doğrudan aktif enzimler olarak salınmazlar. Bunun yerine ince bağırsağa ulaştıklarında daha fazla işleme ve aktivasyona tabi tutulurlar. İnce bağırsak tarafından üretilen bir enzim olan Enteropeptidaz, aktif olmayan trypsinojeni aktif trypsin'e dönüştürür ve bu da diğer zimojenleri aktive eder. Bu aktivasyon süreci pankreasın dışında gerçekleşir ve kendi kendine sindirim riskini en aza indirir.
3. Salgı Düzenlemesi:Pankreas enzimlerinin salınımı, hormonlar ve sinirsel sinyaller tarafından sıkı bir şekilde düzenlenir. Enzimlerin salgılanması yalnızca gıda ince bağırsağa girdiğinde uyarılır, böylece enzimlerin sindirim için hazır olması ve pankreasta yüksek konsantrasyonlarda bulunmaması sağlanır.
4. Bikarbonat Salgısı:Pankreas sindirim enzimleriyle birlikte bikarbonat iyonlarını da salgılar. Bikarbonat, mideden gelen mide salgılarının ince bağırsakta oluşturduğu asidik ortamın nötralize edilmesine yardımcı olur. Bu alkalin ortam, pankreas enzimlerinin aktivitesi için idealdir ve pankreası asit kaynaklı hasarlardan korur.
5. Mukus Tabakası:Pankreas, koruyucu bir bariyer görevi gören bir mukus tabakasıyla kaplıdır. Bu mukus tabakası, pankreas enzimleri ile hassas pankreas dokuları arasındaki doğrudan teması önleyerek kendi kendine sindirim riskini daha da azaltır.
Bu mekanizmalar sayesinde pankreas, sindirim enzimlerinin organ içinde aktivasyonunu etkili bir şekilde önleyerek sindirim fonksiyonlarını etkin bir şekilde yerine getirirken kendi korunmasını ve muhafazasını sağlar.