Nörolojik muayene sırasında nörolog aşağıdaki testleri gerçekleştirmek için diyapazon kullanabilir:
Rinne testi: Bu test hava iletimi ile sesin kemik iletimini karşılaştırır. Nörolog titreşen diyapazonu kulağın arkasındaki mastoid kemiğe yerleştirir ve kişiye sesi duyup duymadığını sorar. Daha sonra diyapazon kulak kanalının yakınına tutulur ve kişiye sesi hâlâ duyup duymadığı sorulur. Normalde hava iletimi kemik iletiminden daha iyidir, bu nedenle kişinin diyapazon kulağına yakın tutulduğunda sesi daha uzun süre duyabilmesi gerekir.
Weber testi: Bu test, sesin her iki kulaktaki kemik iletimini karşılaştırır. Nörolog titreşen diyapazonu kafatasının orta hattına yerleştirir ve kişiye sesi her iki kulağında eşit şekilde duyup duymadığı sorulur. Normalde sesin her iki kulakta eşit şekilde duyulması gerekir.
Parmak-burun testi: Bu test koordinasyonu ve propriyosepsiyon (vücudunuzun bölümlerinin uzayda nerede olduğu hissi) değerlendirir. Nörolog kişiden gözlerini kapatmasını ve işaret parmağıyla burnuna dokunmasını ister. Nörolog ayrıca kişiden topuktan ayağa yürümek veya tek ayak üzerinde zıplamak gibi diğer koordineli hareketleri yapmasını da isteyebilir.
Romberg testi: Bu test denge ve koordinasyonu değerlendirir. Nörolog kişiden ayakları bitişik ve gözleri kapalı olarak durmasını ister. Nörolog daha sonra kişiyi yavaşça bir yandan diğer yana itebilir veya düz bir çizgide yürümesini isteyebilir.
Akort çatalı testleri, nörologların aşağıdakiler de dahil olmak üzere çeşitli nörolojik durumları tanımlamasına yardımcı olabilir:
* İşitme kaybı
* Ménière hastalığı
* Multipl skleroz
* Parkinson hastalığı
* Felç
* Akustik nöroma
* Otoskleroz
Diyapazon testleri, bir kişinin nörolojik fonksiyonunu değerlendirmenin basit ve invaziv olmayan bir yoludur. Bir doktor muayenehanesinde veya hastane ortamında yapılabilir ve herhangi bir özel ekipman gerektirmez.