1. Savaş Alanı Tıbbı :
- Savaşlar sırasında cerrahlar ve asistanlar, savaş alanındaki, genellikle ağır ateş altındaki yaralı askerlerle ilgileniyordu.
- Cerrahi teknikler ve anestezi sınırlı olduğundan hayat kurtarmak için sıklıkla amputasyonlar yapılıyordu.
2. Sahra Hastaneleri :
- Sahra hastaneleri, acil tıbbi müdahale sağlamak amacıyla savaş alanlarının yakınında kurulan geçici tesislerdi.
- Sahra hastanelerindeki koşullar genellikle kaotikti, aşırı kalabalıktı ve temel malzemelerden yoksundu.
3. Genel Hastaneler :
- Daha kapsamlı tedaviye ihtiyaç duyan askerler, cephe hattından daha uzakta bulunan genel hastanelere nakledildi.
- Bu hastanelerin yataklar, tıbbi malzemeler ve daha büyük bir tıbbi personel dahil olmak üzere daha fazla kaynağı vardı.
4. Hemşireler :
- Pek çok kadın İç Savaş sırasında yaralı askerlere yoğun bakım sağlayan hemşire olarak görev yaptı.
- Hemşireler zorlu koşullarla, uzun çalışma saatleri ve sınırlı kaynaklarla karşı karşıyaydı ancak özverileri hasta bakımında hayati bir rol oynadı.
5. Tıbbi Gelişmeler :
- Amerikan İç Savaşı tıbbi bakımda önemli ilerlemelerin başlangıcı oldu.
- Ameliyatlarda ağrıyı hafifletmek ve yaralı askerlerin acısını azaltmak için kloroform ve eter gibi anestezikler kullanıldı.
- Antiseptik uygulamaların kullanılması gibi cerrahi tekniklerdeki gelişmeler enfeksiyon riskinin azaltılmasına yardımcı oldu.
6. Zorluklar ve Sınırlamalar :
- İç Savaş sırasında tıbbi bilgi sınırlıydı ve birçok hastalık ve yaralanma tam olarak anlaşılamadı.
- Antibiyotik eksikliği, uygun sanitasyon ve mikrop teorisinin anlaşılması, yüksek ölüm oranlarına katkıda bulundu.
- Yetersiz ulaşım sistemleri yaralı askerlerin hızlı ve verimli bir şekilde tıbbi tesislere taşınmasını zorlaştırıyordu.
İç Savaş, zorluklara rağmen, yaralı askerlere yardım sağlamak için hayatlarını riske atan sağlık personeli ve gönüllülerin dikkate değer kahramanlık ve merhamet eylemlerine de tanık oldu. Bu dönemde öğrenilen dersler askeri tıp ve sağlık uygulamalarının geleceğini önemli ölçüde şekillendirdi.