1. Fallik Aşamada Sabitlenme:
Freud, şizofreni hastalarının gelişimin fallik aşamasında saplantı yaşadıklarını öne sürdü. Bu aşamaya yoğun rekabet, kıskançlık ve hadım edilme korkusu duyguları damgasını vurur. Bu çözülmemiş çatışmalar gerçeklikten uzaklaşmaya ve şizofrenik semptomların ortaya çıkmasına neden olabilir.
2. Zayıf Ego ve Aşırı Aktif Kimlik:
Freud, şizofreni hastalarının zayıf bir egoya (aklın rasyonel, gerçekliğe yönelik kısmı) ve aşırı aktif bir kimliğe (içgüdüsel, dürtüsel kısım) sahip olduğunu öne sürdü. Bu dengesizlik, ilkel arzular üzerinde kontrol eksikliğine ve dış taleplerle baş edememeye yol açarak şizofrenik semptomların gelişmesine katkıda bulunur.
3. Savunma Mekanizmaları:
Bilinçdışı kaygılarını yönetmek için şizofreni hastaları, gerileme (gelişimin daha erken bir aşamasına geri çekilme) ve yansıtma (içsel korkularını ve dürtülerini başkalarına atfetme) gibi savunma mekanizmalarına büyük ölçüde güvenebilirler. Bu mekanizmalar gerçeği çarpıtabilir ve sanrıların, halüsinasyonların ve diğer semptomların gelişmesine katkıda bulunabilir.
4. Narsistik Geri Çekilme:
Freud, şizofreni hastalarının libidolarını (cinsel enerjilerini) dış dünyadan çekip içeriye yönlendirebileceklerini ve bunun sonucunda narsisistik bir geri çekilme durumuna yol açabileceklerini öne sürdü. Bu geri çekilme, sosyal etkileşimlere olan ilginin azalmasına ve iç dünyalarıyla meşgul olmaya yol açarak şizofreni semptomlarının artmasına katkıda bulunur.
Freud'un teorisinin çağdaş psikiyatride modası geçmiş kabul edildiğini ve çoğu ruh sağlığı uzmanının onun şizofreni açıklamalarına atfetmediğini belirtmek önemlidir. Güncel teoriler şizofreninin gelişiminde genetik faktörlerin, nörobiyolojik anormalliklerin ve çevresel etkilerin rolünü vurgulamaktadır.