1. Bitkilerin ve Doğal Çözümlerin Kullanımı: Antik Yunan hekimleri çeşitli bitki ve şifalı otların iyileştirici özellikleri konusunda bilgili idi. Yaraları, yanıkları ve diğer yaralanmaları tedavi etmek için merhemler, lapalar ve bitkisel karışımlar hazırlıyorlardı. Örneğin şişliği ve iltihabı azaltmak için arnika, antiseptik ve antiinflamatuar özellikleri için papatya ve ağrıyı hafifletmek için afyon kullandılar.
2. Bandajlama ve Yara Bakımı: Antik Yunan hekimleri enfeksiyonu önlemek için yaraları temiz tutmanın ve korumanın önemini anlamışlardı. Yaraları sarmak için keten bandajlar veya hayvan derisi şeritleri kullanıyor ve kanamayı durdurmak için baskı uyguluyorlardı. Ayrıca iyileşmeyi hızlandırmak ve enfeksiyonu önlemek için yara örtüsü olarak bal kullandılar.
3. Kırık ve Çıkıkların Ayarlanması: Antik Yunan hekimlerinin anatomi ve kemik yerleşimi konusunda bir miktar bilgisi vardı. Kırıkları ve çıkıkları azaltmak için atel ve traksiyon cihazlarını kullanarak çeşitli teknikler geliştirdiler. Ayrıca kırık uzuvları hareketsiz kılmak için nişasta veya balmumuna batırılmış alçı veya ketenden yapılmış alçı kalıpları da kullandılar.
4. Ameliyat: Bazı eski Yunan hekimleri, modern zamanlara göre nispeten sınırlı olmasına rağmen ameliyatla ilgileniyorlardı. Ampütasyon, apse drenajı, yabancı cisimlerin vücuttan uzaklaştırılması gibi operasyonları gerçekleştirdiler. Cerrahi aletler ilkeldi ve sıklıkla bronz veya demirden yapılıyordu.
5. Kan Alma: Kan alma veya flebotomi, eski Yunan tıbbında yaygın bir uygulamaydı. Vücuttan "kötü" kanın uzaklaştırılmasının çeşitli hastalıkları ve yaralanmaları iyileştirebileceğine inanılıyordu. Doktorlar, genellikle kol veya boyundaki damarlarda küçük kesikler açmak ve kanın dışarı akmasını sağlamak için neşter kullanırlardı.
6. Hacamat ve Kazıma: Hacamat, emme oluşturmak ve yabancı maddeleri çıkarmak için ısıtılmış kapların cilde yerleştirilmesini içeriyordu. Öte yandan kazıma, "kötü" salgıları serbest bırakmak ve iyileşmeyi hızlandırmak için ciltte küçük kesikler veya çizikler yapma süreciydi.
7. Dini ve Büyülü Ritüeller: Antik Yunan tıbbı sıklıkla dini inançlar ve ritüellerle iç içe geçmişti. Doktorlar bazen iyileşmeleri için tanrılara dua ederler veya hastalığa neden olduğuna inanılan kötü ruhları kovmak için belirli ritüeller gerçekleştirirler. Asklepios gibi şifa veren tanrılara adanan tapınaklar tıbbi tedavi merkezleriydi.
Antik Yunan'daki tıbbi uygulamaların döneme, konuma ve bireysel doktorlara göre değiştiğini unutmamak önemlidir. Bazı doktorlar uzmanlıkları ve becerileriyle tanınırken, tıbbi bilgi modern standartlarla karşılaştırıldığında sınırlıydı ve çoğu tedavi deneme yanılma yöntemine dayanıyordu.