1. Burun delikleri: Çitanın burun delikleri, namlu ağzının ön kısmında bulunan, solunum sisteminin dış açıklıklarıdır.
2. Burun Boşluğu: Burun boşluğu, burun deliklerinin arkasında, solunan havanın filtrelenmesine, nemlendirilmesine ve ısıtılmasına yardımcı olan mukoza zarları ve türbin kemikleri ile kaplı içi boş bir alandır.
3. Farinks: Farenks, burun boşluğunu ve ağzı gırtlak ve yemek borusuna bağlayan kaslı bir tüptür.
4. Gırtlak: Larinks veya ses kutusu, ses tellerini barındıran ve ses çıkarma sırasında sesin üretimini kontrol eden kıkırdak bir yapıdır.
5. Soluk borusu: Trakea, gırtlağı akciğerlere bağlayan esnek bir tüptür. Solunan havadaki yabancı parçacıkların ve mukusun uzaklaştırılmasına yardımcı olan siliyer hücrelerle kaplıdır.
6. Bronşlar: Trakea, her biri akciğerlerden birine giden iki ana bronşa ayrılır.
7. Bronşçuklar: Her bir ana bronş, havayı akciğerlerin derinliklerine taşıyan daha küçük ve daha dar bronşiyollere dallanır.
8. Alveoller: Bronşçuklar alveol adı verilen küçük keselerde sonlanır. Alveoller, solunan oksijen ile solunan karbondioksit arasında gaz değişiminin gerçekleştiği yerdir. Çitanın akciğerleri, verimli nefes almayı ve oksijen alımını kolaylaştırmak için milyonlarca alveol içerir.
9. Akciğerler: Akciğerler göğüs boşluğunda yer alan iki büyük, süngerimsi organdır. Milyonlarca alveolden oluşurlar ve solunum sırasında gerçek gaz değişiminin gerçekleştiği yerlerdir.
10. Diyafram: Diyafram göğüs boşluğunun alt kısmında yer alan kubbe şeklinde bir kastır. Kasılıp gevşeyerek nefes almada çok önemli bir rol oynar, havanın akciğerlere girip çıkmasına yardımcı olan basınçta değişiklikler yaratır.
Bu organlar hep birlikte bir Çitanın solunum sistemini oluşturur ve onun atmosferden oksijen almasını, onu kan dolaşımına taşımasını ve hücresel metabolizmanın atık ürünü olan karbondioksiti dışarı vermesini sağlar.