1. Doğrudan İlişki :Genel olarak amilaz konsantrasyonu ne kadar yüksek olursa, nişasta sindirimi de o kadar hızlı olur. Bunun nedeni, nişasta moleküllerini parçalayacak daha fazla enzim molekülünün mevcut olması ve bunun da nişastanın daha küçük şekerlere daha hızlı dönüştürülmesine yol açmasıdır.
2. Optimal Konsantrasyon :Nişasta sindirim hızının en yüksek olduğu optimal bir amilaz konsantrasyonu vardır. Bu optimal konsantrasyon, sıcaklık, pH ve spesifik amilaz enzimi türü gibi faktörlere bağlı olarak değişir. Optimum konsantrasyonun aşılması, sindirim oranında mutlaka daha fazla bir artışa yol açmayabilir.
3. Alt Tabaka Doygunluğu :Düşük amilaz konsantrasyonlarında enzim molekülleri mevcut tüm nişasta moleküllerine bağlanıp onları parçalayacak yeterliliğe sahip değildir. Amilaz konsantrasyonu arttıkça, nişasta moleküllerine bağlanmak için daha fazla enzim molekülü kullanılabilir hale gelir ve bu da daha hızlı bir sindirim oranına yol açar. Ancak enzim konsantrasyonu tüm nişasta moleküllerine bağlanıp onları doyuracak kadar yüksek olduğunda sindirim hızı maksimuma ulaşır.
4. Engelleme :Bazı durumlarda aşırı yüksek amilaz konsantrasyonları, nişasta sindirimi oranında bir azalmaya yol açabilir. Bunun nedeni, aşırı enzim moleküllerinin birbirinin aktivitesine müdahale ettiği veya nişasta molekülleri üzerindeki aktif bölgeleri bloke ederek daha fazla sindirimi engellediği enzim inhibisyonundan kaynaklanabilir.
5. Sıcaklık ve pH :Optimum amilaz konsantrasyonu sıcaklık ve pH'dan da etkilenebilir. Enzimler, aktivitelerinin en yüksek olduğu optimum sıcaklık aralığına ve pH'a sahiptir. Bu optimal koşullardan sapmalar enzim fonksiyonunu ve dolayısıyla nişasta sindirim hızını etkileyebilir.
Amilaz konsantrasyonu ile nişasta sindirimi arasındaki ilişkinin anlaşılması, enzimlerin gıda ürünlerindeki nişastayı parçalamak için kullanıldığı gıda endüstrisi ve enzimlerin nişasta dönüşümünü içeren endüstriyel işlemlerde önemli bir rol oynadığı biyoteknoloji dahil olmak üzere çeşitli alanlarda önemlidir.