RA'nın yaşam beklentisi üzerindeki genel etkisi, büyük ölçüde tedavinin etkinliği ve ilişkili durumların yönetimi ile belirlenir. Hastalığı değiştiren antiromatizmal ilaçların (DMARD'ler), biyolojiklerin ve hedefe yönelik tedavilerin kullanımı da dahil olmak üzere tıbbi tedavideki ilerlemeler, RA hastalarının prognozunu önemli ölçüde iyileştirmiştir. Bu tedaviler hastalık aktivitesini kontrol etmeyi, eklem hasarını önlemeyi ve inflamasyonu azaltmayı amaçlar; bu da yaşam beklentisini olumlu yönde etkileyebilir.
Ayrıca erken tanı ve müdahale sonuçların iyileştirilmesinde önemli bir rol oynamaktadır. RA'yı erken tanımlayıp tedavi ederek bireyler semptomların zamanında yönetilmesinden, hastalığın ilerlemesinin önlenmesinden ve komplikasyonların en aza indirilmesinden yararlanabilirler. Düzenli izleme, ilaçlara bağlılık, yaşam tarzı değişiklikleri ve durumu yönetmeye yönelik proaktif bir yaklaşım, kişinin genel refahını ve ömrünü daha da artırabilir.
RA'lı bireylerin yaşam beklentisinin, hastalığın kendisiyle ilgisi olmayan faktörlerden de etkilenebileceğini belirtmekte fayda var. Bunlar genel sağlık durumunu, kardiyovasküler hastalık gibi eşlik eden tıbbi durumları, yaşam tarzı faktörlerini, sosyoekonomik faktörleri ve sağlık hizmetlerine erişimi içerebilir. RA yönetiminin hem fiziksel hem de psikososyal yönlerini ele alan bütünsel bir yaklaşım, yaşam beklentisini optimize etmek ve bu durumla yaşayan bireyler için daha iyi bir yaşam kalitesi sağlamak için gereklidir.
Bu nedenle RA, uygun tıbbi bakım, yaşam tarzı değişiklikleri ve hastalar ile sağlık uzmanları arasındaki işbirlikçi bir yaklaşımla bireyin yaşam kalitesini etkileyebilirken, durumu etkili bir şekilde yönetmek ve normale yakın bir yaşam beklentisini sürdürmek mümkündür.